Czy to cos ze mnie nie tak, czy mam moze za duze wymagania wobec ludzi

zastanawiam się,dlaczego nikt mnie nigdy nie kochał :( owszem,byli jacyś adoratorzy,ale zazwyczaj byli nimi :kobieciarze albo zdesperowani faceci.Bylam zawsze jedna z wielu.Nie chce byc w zwiazku na pol gwizdka ze strony faceta i tez z mojej. Kilka razy wzielam sprawy we wlasne rece, nie mierzę wysoko,myślę, ze do normalnych chłopaków. Odwzajemnili,ale to chyba bardziej na zasadzie rewanzu niz faktycznego zainteresowania..Nie chce byc dla faceta ta druga czy setna opcja,marze o stworzeniu szczesliwego zwiazku,kilka razy się przejechałam,ale mnie to nie zraża, wierze w idealną miłość,nie satysfakcjonowałby mnie związek z braku laku. Ewentualnie mogłabym przystać na propozycję naprawdę atrakcyjnego faceta,taki bardziej układ niz zwiazek,le znajac moja nature i tak by mnie ciagnelo do ludzi ktorzy daliby mi uczucia, do tej pory to mi bardziej zalezało,choc z wiekiem juz tego nie okazuje, szybko się poddaje, zmądrzałam. WSZYSCY mi mówią, obudź się, na miłość w tym świecie nie ma szans, nawet bardzo piekne kobiety rzadko kiedy sa kochane... powinnam dorosnac wg innych a ja wiem ze mam taki charakter i nawet jesli chwilowo stlumie potrzebe uczucia, takiego prawdziwego, nie jakiegoś małostkowego ,- to z czasem to wyplynie ze zdwojona moca.