Samotna w małżeństwie

Witam! Jestem mężatką od 5 lat, z mężem jesteśmy razem od 11 lat. Teraz ja jestem tutaj a on pracuje za granicą. Widujemy się rzadko. Raz na 3 miesiące przez tydzień, dwa. Mamy córkę. Mój problem polega na tym,że brakuje mi męskiej adoracji, komplementów, czułości itp. Mąż nawet jak jest to czuje się jak gość - on odpoczywa a ja mam zapewnić mu komfort pobytu - czyli obiadki, czyste mieszkanie, spokój a w nocy seks. Nie ma komplementów, zabiegania, starania jak to było na początku. Jestem atrakcyjna, mam 28 lat, w pracy narażona jestem na zaczepki mężczyzn - do tej pory ucinałam takie zapędy bardzo szybko - bo mam męża. Ale teraz łapie się na tym,że czekam na to wszystko. Skoro się podobam a w domu tego nie mam to czemu mam się zachowywać jak "Pani pruderyjna"? Rozmawiałam o tym z mężem, mówiłam czego mi brakuje. On na to,że przesadzam,że nie jesteśmy małolatami by się za rączki trzymać. Że nie ma czasu by zabiegać o moje względy bo jest na krótko. Na pytanie czy kocha mówi,że tak , często to powtarza. jest wspaniałym ojcem. Pracy za granicą nie rzuci bo dobrze płatna a spłacamy kredyt za mieszkanie i pomagamy finansowo rodzicom. Ja nie wyjadę bo tu mam fajną pracę rodziców i dziadków którymi się opiekuję. Jestem tak łasa na podryw innych gości że boję się że zdradzę kiedyś męża....

Raz na własne oczy widział pewną sytuację w restauracji. Wracałam z wc zaczepił mnie przystojny facet i zapraszał do stolika. Odmówiłam i wróciłam do męża. Był zły ale jednocześnie podobało mu się że się podobam i mu zazdroszczą. I co z tego? Powiedział "kochanie przecież mnie nie zdradzisz". Kiedyś bez wachania powiedziałabym OCZYWISCIE ZE NIE. Dzis już nie wiem. A kocham. Ale jestem niedopieszczona.