Rodzina mnie przygnębia, ocenia, poczucza, każe się przyporządkowywać

W mojej rodzinie mam doczynienia z bardzo trudnym przypadkiem a właściwie przypadkami. Najgorsze jest to, że tymi osobami najczęściej się otaczam.. Oni wszyscy udają że są otwarci na zmiany, wielce kreatywni i pomysłowi a traktują mnie jak dziecko a mam 22 lata, potrafie o siebie zadbać, moja psychika juz wiele przeszła-chociaż oni nie mają o tym pojęcia. Cały czas zwracają się do mnie jak do dziecka, które potrzebuje ochrony. Nie widze sensu niczego im udowadniać, chcę robić swoje. Ten przypadek który najbardziej mnie osłabia to osoba, która (nie jest indywidualna), potrzebuje akceptacji-bo sama dla siebie raczej nie ma-nie oceniam, to są tylko moje obserwacje, a lubię obserwować i chyba robię to dobrze. W każdym razie. Jak by to powiedzieć: jest pewna siebie, taka mądralińska i powoduje-nie tylko u mnie zły nastrój, negatywne emocje. Poza tym nerwowość i zawracanie głowy, notoryczne zawracanie głowy bzdurami i nie rozumienie prostych rzeczy na przykład tego, że jestem wegetarianką- wtedy się zaczyna..litania i chamskie odzywki., oczywiscie pełne ironii, sarkazmu, zawiści i zazdrości że ktoś myśli inaczej (może lepiej) ale co tam, przecież ja mam racje a ona (ja) jest głupia.Ja się nie mieszam w życie kogoś, nie wchodzę do niego z butami, na prawdę..szanuje, bo kazdy człowiek na to zasługuje ale brak mi sił. No i teraz, co robić. Odcinać się od takich osób-po takim czasie bliskiego życia ze sobą? Co robić, znów zostanę oceniona, zmieszana z błotem za plecami bo najlepiej byc poslusznym barankiem i sluchac sie starszych i silniejszych pschicznie od siebie..takie osoby mysla ze maja wladze nad wszystkimi ludzmi, przygnebia mnie sama mysl o spotkaniu

Jakieś rady??

Polaczki, energetyczne wampiry. CO TY TAM JESZCZE ROBISZ??

nie napisałaś kim jest ta osoba dla ciebie

Nie spotykaj sie z ta osoba?

Ja mam 33 lata i moja rodzina jest podobnie p*****lnięta, szczególnie rodzice. Rozwiedzeni od kilkunastu lat, ale jakby się zmówili na ciąg dalszy dowalania córce. I nawet na odległość próbują mnie pouczać oraz wywierać presję i poczucie winy. Mieszkam za granicą, więc mają ograniczone możliwości, ale i tak próbują. Jedyna rada, to jak najszybciej zamieszkać gdzieś indziej i ograniczyć kontakty.

No i co tak nagle zerwać kontakt? Oni mi dadzą do zrozumienia że sama sobie nie poradzę i co najgorsze że jestem niewdzięczna, wszyscy tak o mnie mówią tzn rodzinka m.in babcia a ja jestem wdzięczna tylko oni mają inne myślenie bo mi nie trzeba nadskakiwać i dogadzać, wole jesc chleb z serkiem topionym niż być na czyjejś lasce czy nie lasce... i jeszcze ja w to uwierzę., przecież nie jestem dorosła ich zdaniem

Tak wyjazd to jest dobra opcja, chcę to zrobić ale znając życie, to dopiero będzie jadka- no bo, jak ja mogę podejmować za siebie decyzje przecież mam rodziców, beznadziejna sytuacja

Normalnie. Nie odbierasz telefonu.

Mam nieodbierać telefonu przez całe życie od rodziców i osób z rodziny jednego rodzica? Próbuje ograniczac te kontakty na maksa ale jak przychodzi co do czego to wszyscy się nadmiernie interesują

Jesteś zbyt miła