Nie chce mi się żyć

Jestem jeszcze młoda mam 24 lata i całkiem zmarnowane życie. Mam męża przez którego ciągle płacze a on czerpie z tego radość. Nie ma dnia kiedy czulabym się szczesliwa. Do tego moja praca która bardzo lubiłam zamienia się w istny koszmar, są sytuacje które podchodzą pod mobbing. Mam ochotę zasnąć i się nie obudzić tylko szkoda mi by było mojej mamy która poświęciła nam swoje życie.

A czemu sie nie rozwiesziesz?

1. Męża rzucić (lubisz być sadyszczona czy co?) 2. Pracy szukać nowej 3. Relację z mamą pielęgnować 4. Poszukać hobby i rozrywki bo co to za życie bez radości :)

Twój mąż, to psychopata skoro śmieje się z Ciebie gdy płaczesz. Uciekaj jak najszybciej! Ułożysz sobie jeszcze życie :) Głowa do góry!

męża i pracę zawsze można zmienić tylko dziecka niekoniecznie

Też miałem doła....szukaj nowego przyjaciela!

Kurde jle to facetow moze zycie kobiety zmienic w pieklo jak zes glupia to siedzi przy nim i placz na internecie inna madra juz dawno by spier*** gdzie pieprz rosnie

Nie mamy dzieci. Każdy mi zazdrości TAKIEGO męża bo przyjeżdża po mnie do pracy, daje mi pieniądze ale psychicznie mnie wykancza. Gdy go o coś prosze to mnie zbywa lub przytakuje i tak tego nie robi jak juz się zdecyduje to już jest zazwyczaj po fakcie i tak ciągle do tego nigdzie razem nie chodzimy on uważa ze zakupy w markecie to już jest wyjście no a na pizze to już luksus. A teraz kiedy płacze z jego powodu i ze stresu w pracy to dobija. Łatwo sobie powiedzieć żeby zmienić prace i całe życie kiedy już nie widzę jego sensu.

no sens masz taki żeby przestać cierpieć i zacząć się cieszyć życiem, w którym nie ma ludzi , którzy ci sprawiają przykrość

bo jesteś materialistyczna tępa dzida, a facet ma racje że za ryja krótko cie trzyma

Nie oczekuj tu pięknych słów, wielu ludzi boryka się z różnymi problemami na co dzień, a mimo to są gotowi poszukiwać radości z życia. Jeśli nie potrafisz, to może idź na jakąś terapię? Oczywiście mąż cię wyśmieje, ale robiłabyś to dla siebie.

Tak to jest. Lecicie na mamone i pysk modela a potem szukacie ratunku w internecie dla samobójców

Ta materialistyczna na pewno. Mam wlasne pieniądze, własne mieszkanie i akurat do tego facet mi nie jest potrzebny. Potrzebuje miłości i zrozuminia. Przede wszystkim zrozumienia.

Wejdźcie na kafeteria forum na temat kto z was jest dobry z geografii

Od tutejszych facetów go na pewno nie otrzymasz. To w większości nieudacznicy, których mamusia musi utrzymywać i opierać, bo jak nie, to poszliby kraść parówki z biedronki i zaśmierdli na amen.

Ale u męża tego zrozumienia nie znajdziesz, już chyba to wiesz? Praca jest głównym problemem, ale przy okazji bardziej dostrzegasz problem w swoim małżeństwie. Moja znajoma też kiedyś była załamana złym taktowaniem w pracy i trwało to około 2 lat, ciągle była załamana i uważała że nikt nie jest tak nieszczęśliwy jak ona, że nikt nie jest w stanie tego zrozumieć aż w końcu miarka się przebrała, zwolniła się z tej pracy i od razu stała się normalna i uśmiechnięta. Nowa praca nie była na takim dobrym stanowisku, ale jednak zmiana jej pomogła.

Nie potrafię czerpać radości z czegokolwiek bo jestem zbyt przytloczona. W terapie to trochę nie wierze ze to coś pomoże. Wiem ze każdy ma jakieś problemy tylko przerasta mnie to wszystko

ale nie chodzi o to, żebyś robiła dobrą minę do złej gry najpierw porozwiązuj swoje problemy, a potem możesz zacząć powoli czerpać radość z nowego życia

Do gościa z 23:37 coś w tym może być nie wiem czy to bardziej wina męża czy pracy ale to się nakłada na siebie i jest mi z tym zle. A ze zmianą tez łatwo nie jest.

Rzuć wszystko i jedź z plecakiem autostopem po europie, najlepsze lekarstwo na wszystko to podróże najtańszym kosztem, noclegi w namiocie na dziko, albo couchsurfing, itp. Zostaw męża na pare miesięcy i jedź w teren.