Depresja

Dzień dobry, nie wiem czy gdzieś na forum został już poruszony ten temat, ale mimo wszystko mam nadzieję, że ktoś się wypowie w tym temacie. Mam 21 lat, studiuję i myślę, że mam depresję. Właściwie nie są to tylko moje przypuszczenia, bo 3 lata temu pewien psychiatra to stwierdził. Poszłam tam tylko dlatego, że moja mama się tam leczyła własnie na depresję i ten lekarz stwierdził, że i ja ją mam przez to w jakiej sytuacji się znalazłam. Mianowicie moja mama w jednej chwili mogła umrzeć, a ja zostałabym sama. Wszystko jednak skończyło się dobrze na tyle, że jest zdrowa i w pełni sprawna, ale kolejnym zmartwieniem jest moja babcia, która ma Alzheimera i mama musi się nią zajmować i to ją przerasta. Ja nie jestem w stanie jej pomóc bo studiuję w innym mieście, ale myślę,że ona chciałaby tego. Jestem przez to strasznie rozbita, nic mi się nie chce, czekają mnie jeszcze 2 egzaminy poprawkowe i nie chce mi się na nie uczyć chociaż wiem, że powinnam, że zdobędę przez to zawód. Nie wiem czego chcę, jak większość kobiet chciałabym schudnąć i mi się nie chce, chciałabym tak wiele zmienić, ale nie jestem w stanie się do tego zmusić. Nie wiem czy komuś będzie się chciało to wszystko czytać, ale mam nadzieję, że jednak znajdzie się ktoś kto może jakoś na mnie wpłynie, podzieli się swoimi doświadczeniami, bo wiem, że nie jestem z tym sama, ale pewnie tak jak większość nie chcę o tym rozmawiać z innymi, dlatego zdecydowałam się na tę drogę.

czytam to i zastanawiam się czemu twoja mama obarcza Cię swoimi problemami..... jesteś młoda powinnaś żyć swoim życiem zamiast rozmyślać o chorej babci Alzhaimer to nieuleczalna, postępująca choroba i od opieki nad takimi pacjentami są instytucje, pomoc społeczna, pielęgniarki środowiskowe nie widzę powodu by cała rodzina wpadała w depresję z powodu choroby babci, która i tak za kilka lat albo was nie będzie poznawać albo umrze jeśli mama sobie nie radzi z opieką niech szuka profesjonalnej pomocy, są od tego instytucje