Nie radze sobie z dzieckiem

Mój syn ma prawie 12m-cy i od pewnego czasu (mniej-więcej kiedy skonczyl pol roku) zrobil się bardzo niegrzeczny. Nie potrafi się zajac sam sobą nawet przez 5 minut. Caly dzień musze siedzieć obok niego (chciałby być ciagle noszony ale nie mam już sily bo wazy 11kg). Nic nie mogę zrobić w domu, żeby się wykapac musze brac Malego z krzesełkiem do łazienki. Syn dostaje histerii z byle powodu (np.jak zabawka mu wypadnie z lozeczka albo jak wypije picie z kubka). Potrafi tak plakac nawet pol godziny. Az sasiadka raz przyszla i pytala co ja robie ze takie wrzaski. Nie wiem już co robic. jest coraz gorzej, obawiam się co będzie dalej skoro już teraz nie umiem zapanować nad swoim dzieckiem. Moja mama mowi ze to moja wina i dlatego ze nie karmie piersia dziecko czuje się porzucone i domaga się noszenia. Czy to możliwe żeby tak było? Co mogę zrobić? Czuje się już wykonczona i nie wiem ile jeszcze tak dam rade. Mam jeszcze jedno pytanie: ile w tym wieku dziecko powinno spac? Mam wrazenie ze syn spi malo ale może już tak mi się wydaje z przemeczenia. W dzień spi raz od 30min do godz. wieczorem chodzi spac ok.21 i rano się budzi o 4-6 ale potem jaszcze zwykle zasypia i budzi się ok. 7-8. Dlaczego wstaje o tak roznych porach? Jeszcze niedawno spal od 21 do 7. Bardzo proszę o pomoc.

zlej mu doopsko to się uspokoi

Psycholog!! Jak najszybciej.

odkrył ze na wrzask załatwia sprawy. Przetrzymaj go niech wyje az osłabnie. Ze spaniem to róznie jakby potrzebował snu to by spał, zegar biologiczny ma wg swoich potrzeb ale moze go przetrzymaj np. na spacerze i połóż później spać. co do karmienia cycem to matka wymyśla nic takiego nie jest regułą .

rozumiem ze dla mnie psycholog? a to z powodu?

dla dziecka, nie dla ciebie. I tak, prawdą jest, że dzieci karmione piersią są spokojniejsze, ale teraz to trochę na to za późno.

Psycholog dla obojga. Matce, by pozwolił jej przepracować zasady współdziałania z dzieckiem, dziecku - by nauczyło się, że istnieje coś takiego, jak granice. Czasem bez osoby z zewnątrz nie da się sprawy załatwić, zwłaszcza, gdy interweniują przemądrzalińskie w stylu szanownej mamusi - wbijanie młodej matki w poczucie winy to bzdura!! Syn wyje bo cyca miał za krótko?? Bez przegięcia... Po prostu dziecko uczy się GRANIC, musi wpoić sobie że coś wolno a co nie. Wpisz sobie w google "apel twojego dziecka" i przeczytaj, zwłaszcza punkt pierwszy- "nie dawaj mi wszystkiego!!". I rozważ!! I naprawdę - psychologawie nie gryzą. Byle znaleźć porządnego, a nie nawiedzeńca czy olewacza...

Dzieci przechodzą takie etapy.. niestety. Bądź silna i konsekwentna ! to minie Mój syn przechodził też takie ataki złości :) dużo do niego mów i na takie sytuacje reaguj śmiechem i zagaduj (odwracaj uwagę) nie dawaj też dziecku nic z cukrem patrz na składy :) żadnych soczków,herbatek-woda wystarczy. W pokoju u małego zamontuj rolety lub zasłony -dłużej pośpi.. i standardowo długa kąpiel przed snem i gęsta kasza.

Wyłącz telewizor/radio typu Rmffm. Dzieci małe są rozdrażnine non stop hałasem w domu.

Również proponuję zamontować rolety materiałowe http://www.oknowro.pl/rolety-wewnetrzne/ lub zasłony jakieś zeby dziecko mogło dłużej pospać. Też przerabialiśmy taki problem :)

to może byc ząbkowanie.... nasz z dnia na dzień zaczał się denerwowac o byle drobnostke, mało spał, w nocy płakał, nie wiedzieliśmy co się dzieje a wychodziły mu zeby trzonowe, było cięzko, trwało to jakiś miesiąc