Dlaczego często utożsamiacie indywidualizm z buntem?

To są dwie różne sprawy. Fazy buntu chyba nigdy nie przechodziłam, nigdy nie było tak żebym nienawidziła swoich rodziców, zawsze miałam z nimi raczej dobre stosunki, zero większych spięć. Za to chyba od urodzenia jestem indywidualistką, nonkonformistką. Nigdy nie chciałam być jak wszyscy, zawsze ludzie w swojej masie denerwowali mnie swoją głupotą, ignoracją. Zawsze chciałam być inna, czymś się odróżnić, zawsze inność w sferze gustu, pogladów ubioru, była dla mnie zaletą. I tak już będe zawsze, bo taka się urodziłam. Za to dla niektórych takie podejście do świata to oznaka "nie wyrośnięcia z buntu młodzieżowego", którego nigdy nie przechodziłam. Utożsamiają jednym słowem indywidualizm, nonkonformizm z czymś infantylnym, co przechodzi. Każdy musi się cechować "normalnością", a ta normalność to główny nurt i podążanie za tłumem.