dość mam dośc

pewnie nie ja jedna , kocha swoją rodzinę męża ale przychodzą takie dni że ma ich dość wszystkich ! Ale pewnie nie wszyscy mają toksyczną rodzinkę !Od postawy roszczeniowej zaczynając a kończą ,ze każdy myśli o sobie. Nie jesteśmy rodziną która się wspiera i normalnie funkcjonuje. Jak przychodzi płacić np.rachunek za prąd to jest problem wyłożyć kasę , chociaż kolejka jednoznacznie wskazuje. Często się słyszy "ja nie" "zrób sobie sama" nikt nie dba o dom :( Każdy pilnuje swojego interesu, nie patrząc na innych domowników, często jest krzyk i jakieś kompletnie niepotrzebne kłótnię. Mężuś nie interesuje się niczym oprócz seksu, pracuje owszem , ale pieniążki dla siebie ja nie dostaje ani grosza a jak już coś to z wielką łaską. A jak chciałam iść do pracy to robił sceny zazdrości , a teraz każe normalnie wprost to mówi "w*********lać " do pracy. Wiele dziewczyn łapie się na takich facetów spoczątku nieba chca uchylić a później jest skąpstwo i roszczenia. Na szczęście nie mamy dzieci bo to by była już katastrofa .., o każdy grosz bym się prosiła na to dziecko, matko a o swoich potrzebach to już na wieki bym musiała zapomnieć.Martwię się o moją egzystencję , bo to życiem nazwać nie można , matka z nerwicą ciągły krzyk , ojciec olewa cały dom chociaż zarabia , to nic właściwie nie robi koło tego domu, a w pokoju ma taki bajzel ze jakbym nie sprzątała to by był syf i smród, mąż tez się nie kwapi owszem u teściów to leci na zabicie i wszystko robi koło domu , a tu gdzie mieszka ma gdzieś np.okno, drzwi kupił stoją nie założone, do tego też taki wybuchowy, kompletnie nie da się z nim racjonalnie rozmawiać mówię musimy pomalować ściany to słyszę niech sobie matka kupi farbę , albo kup sobie ; kup sobie dobre tylko za co jak to oni pracują zarobkowo i to oni trzymają kasę. A my w domu jesteśmy. Poszukuje pracy , ale marne szanse., jedyna moja nadzieja w posiadaniu własnej kasy. Płakać mi się chce na to wszystko to tylko kropelka to co napisałam ..mam dzisiaj słabszy dzień musiałam się wyżalić . :(

Nie zazdroszczę Ci takiej sytuacji.Na Twoim miejscu też bym olała męża.Niech sam sobie sprząta gotuje itp. Nie wyobrazam sobie być na utrzymaniu męża.

teraz słyszę coś o dziecku coraz częściej, jego rodzina mu truje .., mnie też atakują, pytają kiedy ,ze to najwyższy czas, i ciagle jedno i to samo ..kurwa juz ostatnio miałam poprostu ich opierdolić ze to nie ich sprawa zeby się nie wtrącali a zajeli sobą. Dość mam obracania tego tematu w żart albo przemilczenia. Coraz bardziej mnie moja sytuacja dobija i coraz bardziej czuje się źle z tym ze nie mam pracy, ,ze to wszystko wygląda tak a nie inaczej. Kiedyś nie wytrzymam i wybuchnę . Nie jestem taka aż nienormalna żeby sobie kolejny problem na głowę zwalić , dość wystarczająco mi od jeb ało ,ze zaufałam i wyszłąm za mąż. Nie mając swoich pieniędzy stałam sie utrzymanką , ach żeby to był jeszcze kulturalny facet , ale on jest tak zacofany , ze aż mi