teściowa

Witam od kilku lat jestem w związku. Mój partner jest jedynakiem, ma samotną matkę. Nasz związek przeżywa kryzys, bardzo silny, jeszcze chwila i się rozpadnie. z mojej perspektywy wygląda to tak, że wine za to ponosi jego matka oraz on sam, pozwalając jej na rozwalenie naszego związku. Jego relacje z matka są skomplikowane - ona wyjchała gdy on był w wieku dojrzewania, został pod opieką innego członka rodziny - ale nie ojca ( rodzice po rozwodzie). Został sam, co tez odbiło się na jego psychice, jest bardzo nerwowy, wybuchowy, typ samotnika. Matka zaszczepiła w nim obraz siebie jako męczennicy, która poświeciła wszystko i wyjechała aby zarobić na jego utrzymanie i teraz on czuje sie zobowiązany aby jej sie odwdzięczyć. Matka usiłuje namówić go na wspólne mieszkanie z nami, codziennie dzwoni, robi mu mętlik w głowie jeśli chodzi o miejsce zamieszkania, miejsce pracy, czy jego edukację. Jest osobą despotyczną, wybuchową, pod płaszczykiem milutkiej osoby, która chce tylko naszego dobra i jak najlepiej rujnuje moja psychikę i burzy nasz związek. Często szantażuje emocjonalnie, wydzwania histerycznie gdy ma poczucie że cos jej się wymyka spod kontroli, czasem obraża się, krzyczy wyzywa aby później przeprosić i udawac skruszoną, samotną, biedna kobiecinę, która boi sie po prostu odrzucenia . Sugeruje mojemu parnetorowi że ja jestem wobec niej anty, niechętna, izoluję się od niej i w powiązaniu z tym, że ja często od niego wymagam twardego stanowiska wobec matki ( w odniesieniu do naszego życia) układa mu się to w jedna całość i zaczął traktowac mnie jak wroga swojej matki:(((( Ja nie wiem już co robić, jak do niego dotrzeć, jak stawiać sprawę - czy na ostrzu noża, czy raczej byc cierpliwą ( ale gdzie są granice cierpliwości, przecież każdy je ma....). Najbardziej boli to, że czasem w rozmowie on przyznaje mi rację, wie że ma trudna matkę, że ona nie zachowuje się w porządku a mimo to broni jej jak lew, daje sie zdominować.... Gdie szukac ratunku ,nie chcę aby przez taka osobe rozpadł sie mój związek. Już i tak dużo mamy do naprawienia - nasze relacj****aardzo sie ochłodziły, oddaliliśmy sie od siebie, są awantury... Nie rozumiem jak mozna być taka matką, taka osobą. i jak on może poświecać mnie i nasz związek a dawać się zdominować chorej matce... Prosze o pomoc, wskazówki, rady.

Matka, która nie dorosła do dojrzałego, samodzielnego życia potrafi być zmorą. Obawiam się, że walcząc wprost nie wygrasz, bo przecież on już teraz jej broni i w perspektywie czasu sama wiesz, że to się nie zmieni. Przydałby się dobry fortel ale nie jetem ekspertem w takich zagrywkach. Najlepiej gdyby matka miała swojego adoratora - to by odwróciło jej uwagę ;)

no tak, tylko że ja jej faceta nie znajdę a w najbliższym zasie się nie zanosi na to żeby miała....:(

do autorki: a co ty zrobiłaś lub robisz aby twój związek nie "przeżywał kryzysu"? skoro go" przeżywa", to pewnie i jest w tym dużo twojej winy. a jego matka? jego matka z nim nie współżyje. to ty musisz uporać się ze swoimi brakami bo z tego co tu napisałaś jasno wynika, że zaniedbałaś swój związek, a winę za niepowodzenia widzisz w konkubencie i jego matce. ogarnij się kobieto bo też nie jesteś bez winy.

i, jaka ona dla ciebie "teściowa". pogięło cię? :P