co się ze mną dzieje?

Dziewczyny mam problem. I to poważny. Znam Tomka jeszcze z czasów podstawówki, ja zakochana, on olewajacy. W gimnazjum się spotykaliśmy, nigdy nie było mowy o tym ze jesteśmy para, calowalismy się, przytulalismy, chodziliśmy za rękę, ale nie uprawialismy seksu. W pewnym momencie nasze drogi się rozeszły. On związał się z dziewczyną, która też za nim latala, ale on jej nie chciał, nie podobała mu się kiedyś. Teraz po kilku latach nadal są razem, ja mam dziecko, w przyszłym roku wychodzę za mąż. Bardzo kocham narzeczonego, nikogo nigdy tak nie kochałam, bardzo mi pomógł w życiu. I zamieszkalismy niedaleko Tomka. Mijamy się, jednak zadno z nas nawet cześć nie powie, a mimo to odzywa się we mnie jakieś poczucie winy, smutku, zazdrości. Tak jakbym coś do niego czuła. Zazdrość o to ze to inna go ma, że z nią spędza czas, że dodają zdjęcia na fb zakochani. Ze kiedyś się z nią ozeni i będą mieli dzieci. Nie wiem czemu. Przecież jestem taka szczęśliwa, mam swoja, cudowna rodzinę. Czuje się jak gowniara, a prawda jest taka ze jestem juz dorosła kobieta...

Dwóch naraz mieć nie możesz

I najgorsze jest to, że zauważyłam, że on bardzo często na mnie patrzy. Niby nic, a ja po nocach spać nie mogę, a jak usne, to on mi się śni.

Dorosła, ale nie do końca dojrzała. Czemu nie mówicie sobie cześć? Dziecinne to jakieś.

Dziewczyny pomocy, jak się od tego uwolnić.....