czy wasi rodzice kochają się oraz szanują?czy są razem szczęsliwi??

bo mi smutno..mam juz 30 lat ..ale moi rodzice nie kochaja sie..mama wyszla za mąz z rozsądku bo juz byla starawa (26 lat w tym czasie to bylo juz pozno na slub i dzieci). ciągle sie kłócą..nie lubią się..nie maja zadnych wspolnych tematów..bo matka wykształcona a ojciec kierowca zawodowy...ojciec tylko siedzi przed tv i nic nie robi..doslownie jak ferdek kiepski.matka czyta ksiązki..i tak zyja obok siebie..mi sie to udziela..jak przyjezdzam do nich do domu rodzinnego.bo ciągle kłotnie i atmosfera straszna... tez tak macie??

Takie czasy, ale nie dziwie się, że inteligętna oczytana kobieta nie ma tematów z przysłowiowym Ferdkiem :) Nie dą na tym samym poziomie i stąd ten problem, znam to bo też miałam takiego partnera, który inteligęcja nie grzeszył w końcu się rozpadło. Twoi rodzice są już w pewnym wieku i nie chce im się ze sobą rozwodzić, bo za dużo komplikacji z tym związane, żyją razem a jednak osobno i im to odpowiada.

Ja tez tak myslalam... do pewnego czasu. Moja mam trafila do szpitala, ze zwyklego zabiegu zrobily sie powiklania I 3 tyg. w szpitalu.. moj tato zapominal do mojej siostry na obiady przychodzic- a mieszka obok, zapominal cos kupic do jedzenia, schudl, byl smutny, nieobecny, jezdzil do niej co weekend bo w tyg. pracowal.. uwierzcie mi ze poznalam w koncu mojego ojca, ten cichy, bezuczuciowy zwykle facet okazal sie doskonalym mezem. Moja mama wrocila do.domu, on sie nia opiekowal, gotowal, sprzatal, byl z nia..

u mnie jest tak samo tak wygląda normalne życie a co niby mają robić siedzieć w parku na kocyku i ojciec ma matce serenady śpiewać? no bez jaj coś masz spaczone w tym mózgu jak nie uważasz tego za normalne każdy się kłóci nie ma związków bez kłótni ale chodzi o to co się dzieje po kłótni jeżeli ludzie walą nawzajem focha i się obrażają na siebie nie powinni być razem

sama jestem w takim związku- żyjemy obok siebie, chociaż nie jesteśmy starzy. Takie życie, miłość to bzdura, ale szacunek do drugiego człowieka to już nie. Żyjemy obok siebie w szacunku, każdy z nas na swój sposób dba o nasz związek, dom, rodzinę. Raczej nie kłócimy się.

HEHE

Ja tez żyję w takim związku. niby razem a w rzeczywistości osobno. ukończyłam studia, potem kilka podyplomówek, a mój mąż poprzestał na zawodowce. W młodym wieku zauroczyłam się, ale ..... Gdy ja się kształciłam, on zajmował się budową domu, dziećmi. Czasem pracował w delegacji, wyjeżdżał za granicę. Teraz , gdy dzieci dorosły, my też nie mamy poza rodzinnymi sprawami wspólnych tematów. Rozstanie z tego powodu skomplikowałoby nam życie. Nie chcemy się dzielić majątkiem. Mamy wnuczkę. To byłoby zbyt trudne. Nie kłócimy się, bo to wstyd przed dorosłymi dziećmi i nie chcemy też dostarczać im problemów. Owszem bywa niekiedy nudno i bardzo niemiło. Ja radze sobie spotykając z moimi przyjaciółmi, koleżankami z liceum. Jakoś sobie radzę. Najtrudniej w Sylwestra. Byliśmy razem może 2-3 razy. Wstydzę się prostactwa męża. z drugiej strony on w tej chwili nie ma kontaktu z kolegami poza pracą. Trzyma się mnie, ja mu imponuję . Tak już musi być. Boje się tylko, czasów emerytalnych. mam jednak nadzieję, że poświecę się wtedy wnukom i jakoś to będzie.

up

Moi rodzice bardzo się kochają i szanują, lubią spędzać razem czas. Wszędzie jeżdżą razem i wszystko załatwiają wspólnie