Najlepiej jest nie opowiadać nikomu o swoich problemach, udawać że wszystko ok..

Wiec wniosek z tego,ze bylo mu obojetne,zwierzasz mu sie czy nie. Ludzie czasami mowia o bliskosci pojecia nie majac,co ze soba niesie i jak co do czego przychodzi,nie kazdy umie sobie z nia poradzic. Nie zaluj. Moze to nie ten czlowiek,ktory jest gotowy cie wysluchac i zrozumiec,ze raz wypuszczone emocje dlugo bedziesz przezywac. Nie zamykaj sie na innych,bo na prawde nie warto.

Mój chłopak jest prawie ideałem, nie kłócimy się, kochamy się, w łóżku jest cudownie, gadać mamy o czym, on ciągle mnie zabiera w ciekawe miejsca, podróżujemy, komplementuje mnie, jest mi wierny itp itd Tylko nie lubi jak chcę mu opowiedzieć o swoim problemie. On by chciał żebym wyżaliła się w taki sposób: "Jest mi smutno, bo wyniki moich badań wyszły źle". Czyli w jednym zdaniu. A jak mu się żale, bo poprostu chcę wyrzucić z siebie emocje i potrzebuje żeby mnie wysłuchał, to mówi z irytacją: "ciągle powtarzasz to samo", "no dobra, ale co ja na to poradze", "chce mi się spać, to pójdę spać, nie będę z Tobą przecież siedzieć do rana i słuchać". On nigdy nie opowiadał o swoich problemach i uważa, że ja powinnam być taka sama, a że zachowuję się inaczej niż on to uważa, że jestem dziwna. Moje żalenie kończy się tylko kłótnią z jego strony. Echh szkoda, że nie mam nikogo z kim mogłabym porozmawiać. Czy tłumie to w sobie, czy się zwierzam tak samo cierpię.

Macie inne podejscie:). On wyglada na faceta,ktory szuka konkretow i szybkich rozwiazan. Ty,raz "uwolniona"jestes emocjonalna. Zakladam,ze jego przerazaja twoje emocje. Nie wiem,moze sie ich po prostu boi sam nie bedac zbyt emocjonalny. Nie panikuj,bo moze ty sie nauczysz je wyrazac,ale w bardziej ,dla niego,przystepny sposob,a on nauczy sie je przyjmowac. Z tego co piszesz dba o ciebie ,wiec jest duza szansa. Nie wiem w jaki sposob mowisz mu co czujesz. Moze to robisz znienacka, w momencie kiedy on chce odpoczac,przy obiedzie:). Sa ludzie,ktorzy potrzebuja miejsca i czasu zeby kogos wysluchac.

Jestem beznadziejna, znowu się otworzyłam, a on poprostu potraktował mnie jak szmate. Byliśmy umówieni, że mnie wysłucha i co dostałam? nakrzyczał na mnie jakbym mu wieklą krzywdę robiła. Nie mam w nim wsparcia. Nie mam już chłopaka, zerwałam z nim. Nie wierzę już w miłość. Wyprowadziłam się od niego, teraz już jestem u siebie. Ciekawe czy zatęskni. Tak się okropnie czuje, że głowa mała.