Krzyknelam na niemowlę. Mam wyrzuty sumienia...

Córka ma 7 miesięcy. Ząbkuje. Do tego zaczął się u niej lęk separacyjny. A wiec caly wieczor jest jednym woelkim wrzaskiem gdy mąz ma na druga zmiane. Wiecznie jest we mnie wczepiona jak malpka. Ciagle szarpie za dekolt i chce piers. Nigdzie nie moge wyjsc bez niej. Nawet siku. Dziś nie wytrzymalam i krzyknęłam na nią. Oczywiście wpadla w jeszcze wieksza histerie. Potem gdy usnęła zaczely sie u mnie wyrzuty sumienia. Nie umiem sobie poradzic z tym...

To dobrze ze masz wyrzuty sumienia ale jestes tylko czlowiekiem...ucaluj bobaska jak wstanie I pracuj nad swoimi emocjami.pozdrawiam !!

I po co ci to bylo?

uspokój się kobieto i nie przesadzaj,urazu psychicznego nie będzie miała...znając życie powtórzy się to nie raz...postaraj się jednak panować nad sobą bo to tylko małe dziecko...na pocieszenie dodam że póżniej będzie pewnie gorzej więc trenuj cierpliwość;)

wyluzuj ni zapomnij, kazda z nas to przechodzila znaczy takie zachowanie uczepianie się dziecka,tak to juz jest,minie, ale nie powinnas wiecej ulegac wybuchom złosci,musisz to opanowac.

Następnym razem w podobnej sytuacji i zanim się zdenerwujesz, pomyśl jak dzieciaczkowi musi być trudno. Bolą dziąsełka, może nawet głowa, może w brzuszku ma od tego dyskomfort. Źle jej, to chce być jak najbliżej kogoś, kto zawsze niósł ukojenie, kto jest najważniejszym punktem jej krótkiego życia. Chce do mamy. Pomyśl, że córcia przecież nie robi Ci na złość, ona nie rozumie co się dzieje, dlaczego boli... Jest bezbronna, a tylko Ty możesz jej przynieść ulgę i spokój.

Podbijam temat, bo niestety dotyczy on też mnie. Corcia ma 7 miesięcy. Pierwsze 3 miesiące kolki koszmarne... Płacz po 7 godzin w nocy jednym ciagiem. Potem minelo ale zostalo jej minimum 5 pobudek w nocy i marudzenie przez większość dnia. Do czego mnie to doprowadzilo? Dziś jak ją usypiałam to jęczala. Daje jeść- jęczy. Chce wykapac - jeczy. Tylko na rękach jest spokojna. Nie wytrzymałam. Krzyknęłam: "czego ty k***a chcesz? " i polozylam ją ze złością do kojca, ona tam siedziała i plakala. To wszystko widział mąż. Wziął ją a jak chciałam do niej podejść to mnie odepchnal na ścianę, ja go spoliczkowalam a on walnal mnie piescia w głowę i walnęłam tą głowa w szafe. Poszłam do łazienki żeby ochłonąć. Dobrze zrobił. Należało mi się. Jestem beznadziejna matką, czuję się po prostu jak szmata i jedyne czego teraz chcę to umrzeć

18:54 zartujesz sobie? Twój mąż to jakiś pajac..zamiast cię odciążyć bo masz prawo byc wycienczona takim jeczeniem i ciaglym wstawanien to cie odpycha czy bije..pogon go..a nie czujesz się winna

18:54 Albo jesteś troll albo masz beznadziejnego męża.

AAA tam, nie bedzie pamietac

18:54 Ty tak na poważnie ? Ciężko mi to sobie wyobrazić

haha.. bez przesady. kazda mama miewa kryzysy.

Każda z nas ma nie przespane noce i trzeba trzymać nerwy na wodzy.Dziecko potrzebuje miłości, a nie krzyku. Osoba z godz.18, 54 to ma fantazje:D

gość dziś czysta patologia z was. Tłuczecie się równo, tylko dziecka żal!