Skomplikowałam sobie życie.

No taka prawda stąd moje obawy no bo jak to dla innych będzie wyglądało. Nawet zastanawiam się co sobie pomyślą w urzędzie jak pójdziemy dziecko zarejestrować do akt.

Nie pomyślałabym, że coś takiego może mi się przytrafić chociaż dzięki niemu mam dużo miłych wspomnień ale to inna historia.

pomyslą ze profesorek jurny jest a ty polecialaś na kase:-) i niech se myslą,bedą mysleć jak bardzo bogaty jest:-P

Przypuszczam, że właśnie tak będzie ale pieniądze w tym wszystkim nie grały żadnej roli. Nawet nie wiem jak wygląda jego sytuacja materialna.

jade kotku co zarobić, bedzie dobrze pa:-P

Mam taką nadzieję. Chociaż z rodzicami lekko nie będzie.

Jesteś nastolatką?

Dziewczyno, nie widzę problemu, żonaty nie jest-wyjdź za niego, źle Ci nie będzie, zadba o Ciebie i o Wasze dziecko, które wychowa się w pełnej rodzinie. Wiekiem się nie przejmuj. Mam znajomą, która wyszła za faceta prawie 30 lat starszego, schorowanego, młoda jeszcze była, pracowała w sanatorium, on był kuracjuszem, zakochali się w sobie. Opiekowała się nim do jego śmierci, kochała go. Teraz nie ma jeszcze 40 lat, jest wdową, ma kochającą, prawie dorosłą córkę, piękny domek z ogrodem, samochód, forsę...a wciąż jeździ do niego na cmentarz, wspomina... Myślę, że byli szczęśliwi. Trzymaj się

To jest Twoje życie, masz tylko jedno, więc przeżyj je tak, byś niczego nie żałowała. Cóż, ludzie zawsze gadali i będą gadać-nie przejmuj się, patrz, byś Ty była zadowolona i szczęśliwa:-)

Jestem studentką 3 roku. Miałam skończyć studia, potem praca.. Trochę się skomplikowało..

Współczuje ale co Cię do tego skłoniło?

Wiem, że źle zrobiłam. Nie myślałam, że to się tak skończy.