Jak odroznic depresje od samotnosci?

Od jakiegos czasu jestem samotna: w czerwcu zostawil mnie facet - nie umiem przekonac sie do zadnego innego, w sierpniu zakonczyla sie moja przyjazn - niewazny jest powod, nie ma powrotu. Od tej chwili czulam sie tragicznie, rozmawialam z kazdym, na co dzien staralam sie byc weola i pelna zycia, jak zawsze bylam, ale po powrocie do domu (mieszkam sama) czulam, ze nic nie ma sensu. Potrafilam przeplakac caly dzien, cale weekendy nie wychodzic z lozka, podczas gdy zawsze bylam osoba aktywna. Teraz czuje, ze nie ma sensu wychodzic gdziekolwiek, poznac kogokolwiek i nawet nie walcze z tym. Czuje non stop okropna pustke, nie cieszy mnie nowa, dobra praca, zadne wyjscia na imprezy, zakupy, sport, wyjazdy - wszystko wydaje sie byc zapelniaczem czasu. Ciagle plakalabym, rzadko sie usmiecham. I tu moje pytanie: boje sie, ze dzieje sie ze mna cos zlego, nie chce poglebiac sie w ten stan, a z drugiej strony jestem pewna, ze nic nie zmieni sie mimo moich prob. Czy to moga byc objawy jakies choroby? Czy to normale przy poczuciu samotnosci? Prosze o podzielenie sie radami, chetnie kazda z nich przeczytam.