jestem beznadziejna

Nie mam przyjaciół,jestem brzydka,nie radze sobie z dzieckiem. Nie jest to depresja bo bylam u psychologa. Nie wysylajcie mnie do kolejnego psych. Bo ja wiem ze to nie wina choroby tylko moja. Nie potrafię podejmować decyzji. Może fakt ze zawsze ktos decydowal za mnie ma na to wpływ... Wiec mąż mi mówi zrób to i tamto to idę i robię. Mama mówi zrób cos tam- idę robię. Nic nie mówię i nie wyrażam swojego zdania bo i tak nikogo nie obchodzi. Siedzę całe dnie w domu z dzieckiem i nawet nie mam się do kogo odezwać. Juz nie mam sily sama do siebie. Wymiękam.

witaj nie wiem gdzie widzisz problem? nie przedstawiłaś tego czego oczekujesz i chcesz od życia,to że czasem człowiek jest nie po radny nie świadczy o tym depresji.

Ja jestem zawsze nieporadna. Nie umiem mówić o swoich oczekiwanych.

może nie umiesz mówić o nich głośno,nie sądzę żebyś nie maiła pragnień,marzeń tego czego sama chcesz

Właśnie. Nie lubię mówić. Ogólnie nie bardzo lubię mówić o sobie.

Mam jakas wewnętrzną blokadę od razu zakładam ze i tak to nic nie zmieni i nie mowie nic

to widać. ale napisałaś to co cię boli więc to jest jakiś początek że sie otworzyłaś :)

http://swiat-slow.pl/

potrafiłabyś zrobić coś dla siebie? cos co daje ci radość

tak cię pewnie wychowali rodzice, że twoje zdanie się nie liczy to nie twoja wina, ale ich stylu "wychowawczego" ukształtowali cię na dupę wołową a ty masz pretensje do samej siebie o to ?

Niestety nie mamy wplywu na to jak wychowują nas rodzice i w jakim domu dorastamy. Rodzicow tez nie ma co obwiniac, bo kazdy wychowuje tak, jak potrafi, a błedy wychowawcze zazwyczaj są nieświadome. Powinnaś moze ten temat przerobić z terapeutą. Sama raczej nie będziesz potrafila zmienić siebie na tyle by funkcjonować w relacjach inaczej.

Ciężko mi robić coś dla siebie bo mam wyrzuty sumienia. Ostatnio wyszłam do przyjaciólki na popołudnie. Po niecalej godzinie bylam w domu bo zżarło by mnie poczucie winy

Zawsze tak bylo ze nikt się ze mna nie liczył. Zawsze mi się to niepodobalo. A przez to ze jestem doopa wolowa ( jak ktoś to ładnie ujął) wszyscy dostawali to co chcieli a ja udawalam ze zadowalam się byle czym.