Uważam połowę swojego życia za zmarnowane

Od dawna interesowałem się drzewami . Jednak dalsze lata nauki i podejmowanie wymuszonych przez rodziców wyborów, sprawiło iż straciłem chęć do pójścia wytyczonym prze ze mnie szlakiem. Teraz obracam się na kierunku : weterynaria i uważam że ten czas jest straconym dla mnie czasem. Nie sądze żebym cokolwiek wniósł do swojego życia, nie pociąga mnie ta nauka, ponieważ to moja matka chciała bym został weterynarzem. Dziś jestem na tym kierunku a i tak nie wiem czy zdam bo czuję mętlik w głowie i nie panuję nad pewnymi zagadnieniami a to wszystko się nawarstwia i nawarstwia z czasem jest tego coraz więcej. A dział nauki dendrologia od zawsze mnie pociągał i fascynował. Nie sądzę żebym jeszcze coś zmienił w swoim życiu, skoro tyle lat zmarnowałem na rzeczy , które mnie nie interesowały. A też w pewnym sensie nauczyciele mi podpowiadali co jest dla mnie najlepsze (jakby to oni wiedzieli co ja chcę w życiu robić). Teraz zastanawiając się nad tą kwestią , po prostu czuję się źle , myśląc że mogłem być niezależny od innych.