depresja poporodowa, brak wsparcia u rodziny męża, teściowa nazywa mnie leniem

dotknęła mnie depresja poporodowa. teściowa tego nie rozumie bo tego nie miała przy swoich dzieciach. nazywa mnie leniwą i że w głowie się jej nie mieści że można "wysyłać" męża do opieki nad zieckiem :(

nie mieszka z nami ale tłukła mi do głowy że to moja wina bo powinnam sie wziac w garsc, robi alzuje ze jestem złą matką bo cyt. "nie ciesze sie z dziecka"/...a ja sie ciesze ale mam te chorobe... a ta gada ze powymyslali dzis te chorre wytlumaczenia typu depresja. mam dosc tej baby....a ona błaga mojego męża o kontakt z wnuczkiem

A Ty się starej nie daj. A jej syn jak umial splodzic niech umie się zajac i Toba i dzieckiem. Masz prawo w tym stanie do fochow i odpoczynku. Pozdrawiam cieplo :)

To niech jej Twój p**d/owaty mąż powie, że dziecko jest wspólne, więc opieka nad nim również, a po drugie zeby sie zajela swoimi sprawami

dzięki za pozdrowienia :* postaram się jakoś trzymać. A mąż nie jest dupowaty, wielokrotnie zwracał uwagę mamie swojej ale to nic nie dawało. aktualnie od 3 tygodni 'za kare' nie widziałam wnuka, ale zaczyna juz sie napraszac i wydzwaniac ze odbieramy jej prawo do widzenia sie z dzeckiem

Zam taką jedną co to od dwunastu lat ma depresję.Chodzi tylko do pracy a durny pantoflarz robi zakupy,prasuje,gotuje ,praktycznie wychował córkę a teraz zachorował i lata do swojej matki po ratunek.Kija i lać,jakoś depresji nie macie jak sie wskakuje do łóżka, tylko zaczyna sie wtedy kiedy trzeba stawic czoła obowiązkom.Próżniaki.

gość wczoraj ty nazywasz kara ze tesciowa nie widziała wnuka???:):):) wez sie pierd....j w ten "depresyjny" łeb.Jej to wali ,mozesz sobie go wsadzić w zad.

Tesciowa ma racje :D Dzis swoje niemoctwo to depresja , a rozwydrzone dziecko to ADHD :D

Lenie cuchnące:)

Nie życzę nikomu z was czegoś takiego jak depresja czy nerwica! Nikt tego nie zrozumie dopuki nie zachoruje więc uważajcie na siebie bo może to dotknąć każdego. Ja choruje od 5mirskecy na depresje lękowe i to najgorsze 5miesiecy mojego życia. Brak motywacji,radości,siły do życia. W dodatku bol całego ciała,napady leku psnicznego,dusznosci,ucisk w gardle,zaslabniecia i derealizacja. A leki P.depresyjne to koszmar bo robia z człowieka bezmozgir i bezuczuciowr wegetujace zombie. Nie oceniajcie nikogo bo sami wpadnijcie w gowno!! Oddalabym nerke żeby tylko móc żyć jak dawniej i pracować,zajmować się domem co i tak robię ale na siłę i z ogromnym wysiłkiem

gość dziś cierpisz na nerwicę lękową i to oczywiscie jest powazny objaw i problem.Natomiast z tymi depresjami po porodowymi to temat dyskusyjny.

Gdy powiedziałam swojemu partnerowi, że prawdopodobnie mam depresję, zlekceważył to i stwierdził, że sobie wymyślam bo nic nie robię. Obwiniałam się o wszystko i czułam się bezwartościowa. Robiłam co muszę i nic więcej. Czasem nie dawałam rady i musiałam uśmierzyć jakoś ból więc piłam. Codziennie. Wiedziałam ze muszę coś z tym zrobić. Postanowiłam zdecydować się na opcje w którą wcześniej raczej nie wierzyłam- zwróciłam się o rytuał oczyszczenia aury na stronie http://moc-energii.pl . Od tego czasu me życie zmieniło się na lepsze. Przestałam pić i zajęłam się swoim życiem, robię po prostu wszystko, aby iść do przodu i żeby było lepiej. Póki co daję radę, mam nadzieję że będzie tak dalej.

Wiesz co też mam depresję, nerwicę ale muszę z tym żyć, pracować i to umysłowo, dodatkowo opiekować się synem. Nie śpię po nocach, serce wali mi jak oszalałe, ale obowiązki zawodowe muszę wykonywać i to skutecznie bo kilka przegranych procesów oznacza utratę klientów. Użalasz się nad sobą i tyle.

Jeśli naprawdę masz taki poważny stan, to przemyśl wizytę u psychologa, pisanie na forum niewiele Ci pomoże, chwilową ulgę lub złośliwości innych. Moja siostra miała dziwną burzę hormonów po porodzie, trwało to dłużej nie powinno, ja i szwagier namówiliśmy ją na psychologa, żeby nabrała dystansu. To był strzał w 10. A poradnia do której się udała to http://psycholog-ms.pl/poradnia/.