Tamtej jesieni.

Nie mogę do niego napisać. Mam związane ręce. On może sobie tego nie życzyć. Jeśli będzie chciał kontaktu tel. to niech on napisze..

To ja tez mam tak jak Ty.

Tamtej jesieni wszystko się zaczęło.. i zdusiliśmy to w zarodku, przynajmniej ja.

Uczucia nie zdusilas.

Częściowo tak, bo inaczej zwariowałabym z niemocy. Wtedy wszystko było takie inne. Trudne okoliczności. Smutne sprawy. Jego pomoc. Może źle odczytałam jego intencje tamtej jesieni?

To go zapytaj, prosze.

Nie odważę się. Tamtej jesieni byłam odważniejsza niż teraz. Teraz ucichłam, schowałam się w sobie. On też. Wtedy był odważniejszy.

Ja też wtedy byłem odważniejszy i ona też była... Bardzo podobne te nasze historie.

Mnie ta odwaga zaprowadziła wprost w jego ramiona. A Twoja odwaga?, gdzie Cię zaprowadziła?

W beznadziejność... To moja wina, że dziś jest, jak jest. Tęsknię, A...

Dlaczego wina? Może ona też wspomina to z sentymentem.. Może wspomina Twoją bliskość, Twoje ciepło, Twoje dłonie i ramiona. Może jest Ci wdzięczna za pomoc.

Bo wiem, jaka ona jest i wiem też, że nasza relacja znaczyła dla niej wiele... A ja to popsułem i straciłem ją już na zawsze. Czasem wydaje mi się, że mam depresję, a przynajmniej silne stany depresyjne.

Póki krew w nas płynie zawsze możemy wszystko naprawić. Zawsze można się podnieść. Nigdy nie jest za późno na przeprosiny i przebaczenie. Może, gdybyś z nią porozmawiał byłoby Ci łatwiej? Może usłyszałbyś od niej, że nie żywi do Ciebie urazy? Stany depresyjne, jesienne... Szarość za oknem pogłębia smutek w sercu. Ale jeszcze trochę i znów nadejdzie wiosna.

Nic od niej nie usłyszę, bo nie chce ze mną rozmawiać. Jeśli chodzi o jesień, to moja ulubiona pora roku. Ja u niej szans nie mam, ale Ty u niego masz... Co do wiosny: "Człowiek spodziewał się smutku na jesieni. Cząstka nas samych umierała co roku, kiedy liście opadały z drzew, a gałęzie były nagie na wietrze w chłodnym, zi-mowym świetle. Ale wiedziałeś, że zawsze będzie wiosna, tak jak wiedziałeś, iż rzeka popłynie znowu, kiedy odtaje. Gdy zimne deszcze trwały i zabijały wiosnę, było to tak, jak gdyby ktoś młody umarł bez przyczyny. Jednakże wówczas wiosna zawsze w końcu przychodziła, ale było przerażające, że o mało nie zawiodła."

Ja u niego też nie mam szans. Nawet nie mogłabym mieć. U nas nie ma ani szans, ani nadziei na nic. Pozostają tylko wspomnienia tamtej jesieni

Pójdę już... Miłego wieczoru i dobrej nocy.

Dobrej nocy i spokojnych snów.

ohhhhhhhhh ja rowniez wspominam tamta jesien jako najpiekniejszy czas mojego zycia! pazdziernik listopad..no i cala zima...bylo cudownie...ale juz sie posypalo... chcialabym jeszcze kiedys przezyc cos podobnego.....

Widzę, że więcej nas z jesiennymi wspomnieniami. Jak wybić sobie jego z głowy?

Nie wybijaj, walcz!

Tamtej jesieni jeszcze było spokojniej. tamtej jesieni byłeś blisko,co sprawiało mi radość. było ciepło było beztrosko,gdy byłeś blisko