Mąż czy Mężomaminsynek?

Postaram się krótko i zwięźle. Mój mąż - syn matki rozwiedzionej 15 lat temu, nie jedynak, lat 32, fantastyczny człowiek, dobry partner i przyjaciel - pomimo paru wad - facet idealny. Razem staż 3 lata. Mieszkamy w dużym mieście. Jego mama mieszka 2 godziny drogi od nas. Razem jest fantastycznie, planujemy przyszłość, dzieci - głównie wychodzi to od niego. Pełna harmonia, aż czasami nie do uwierzenia ! Naprawdę ! Mam pewien problem, może to tylko ja i moja wyobraźnia / inne wychowanie / złe postrzeganie sytuacji , ale przytoczę w puntach parę sytuacji i chciałabym, żebyście uczciwie napisały / li, co o tym sądzicie: - mówi do mamy: 'myszko' 'kochanie' 'piękna' 'śliczna' i inne 'żabki' 'skarbki' itp itd, po czym nazywa mnie tak samo - kiedy byliśmy na wakacjach - na które zabrał również swoją mamę, mieliśmy 2 pokoje do dyspozycji nasz i jej, mąż źle się czuł (wymiotował) i poszedł spać do pokoju ze swoją mamą, a ja spałam sama (sytuacja powtórzyła się u nas w domu, po powrocie - oddaliśmy naszą sypialnię jego mamie, a on zamiast spać ze mną w pokoju znów spał z mamą) - codzienne telefony (nie mam pretensji o telefony, ale o ich treść - patrzcie wyżej temat 'myszki' - jakby rozmawiał z drugą żoną! - jeśli jestem z nim w jej obecności czuję się 'dziwnie', nie jak najważniejsza kobieta jego życia (wiem, matka jest tylko jedna, ale przecież zakładasz swoją rodzinę i w jakimś stopniu odcinasz się od pępowiny) - ciężko to wytłumaczyć, ale czuję jakby to oni byli razem, a ja 3 kołem, nadskakuje jej, ciągle proponuje jej wyjazdy razem z nami, a ja chciałabym trochę oddzielnie - mówi, że nie zostawi nigdy mamy samej (pomimo tego, że posiada rodzeństwo) i kiedyś zamieszkamy gdzieś obok (sic!) Lubię moją teściową, można z nią pogadać, ma dobre serce, jest trochę męcząca, ale w normie, ogólnie dobra kobieta, ale relacje między nią, a synem, a moim mężem mnie lekko niepokoją. A teraz stoję przed wielkim przełomem...Przeprowadzka. Do innego miasta. Duży dom, piękne miejsce, ale... Mój mąż wymyślił, że w takim razie jego mama na zimę przeprowadzi się do nas, do naszego nowego domu. Na 3-4 miesiące. Żeby nie musiała siedzieć sama w domu w mieście. To na tyle, przykładów jest jeszcze parę, ale jak pisałam na początku miało być zwięźle. Co robić ? Jak żyć ?

Teksańska masakra z piłą mechaniczną :) a tak poważnie to trudno w to uwierzyć. Jak by mój facet poszedł spać do pokoju mamusi jak gdyby nigdy nic to już nie byłby moim facetem. Coś poszło w wychowywaniu nie tak (może był wychowywany bez ojca?), ma złe wzorce. Takie relacje nie są normalne- wg. mnie zahacza nawet o jakieś "platoniczne" kazirodztwo. Straszne. Współczuje Ci. Może za krótko jesteście i jeszcze patrzysz przez różowe okulary na niego. Ja bym od niego uciekała gdzie pieprz rośnie.

Tak, jak pisałam wcześniej jego ojciec zostawił ich (chyba był nastolatkiem) i założył sam rodzinę. Zależy mi na nim, ale nikt chyba nie chce być na drugim miejscu...

Powiedzcie co robić ? Jak z nim porozmawiać - uprzedzam, że temat mamy jest bardzo drażliwy. Nie wiem jak to ugryźć. Czuję się beznadziejnie, mało kobieco, tak jakbym nie miała faceta tylko jakiegoś, nawet nie wiem jak to określić - obrzydza mnie to i odpycha od niego.

nedzna prowokacja,wymysl cos madrzejszego,to juz było :)

masz 3/10 i idź odrób lekcje, bo ci znowu wszystko na niedzielę wieczór zostanie.

nie wierze że ta jego mama jest ładna:-) on raczej nie może na nią lecieć :-) provo

Myszko, już o tym pisałaś.