Patrzenie na ludzi na ulicach mnie dobija

Chce mi się płakać jak ich widze, bo wiem, że ja nigdy ich nie poznam.. A tak widze tłumy chodzące po chodnikach, stojące na przystankach, w autobusach i każdy ma dokąd wrócić, do kogo, gadają przez telefony, siedzą w tych tabletach, smsują.. tyle ludzi się mija a żadnego się nie poznaje i nie ma się tej możliwości. Nie mam mozliwości.. Wszyscy zaklęci we wlasnych kręgach i nie ma się jak do nich dostać..

Nie każdy ma gdzie i do kogo wrócić. Nie jesteś jedyna. Też się tak czasem czuję/

A po co masz ich poznawać ? x W większości są to osoby, z którymi nie miałabyś o czym porozmawiać, a po części takie, których obecność, tylko by Cię denerwowała.

98% z nich to zombie pustaki i debile, tylko srajbuk i srajfon

Nie sądze, że by mnie denerwowali czy że są beznadziejni.. Dobija mnie ta samotność w tłumie.