czy ktoś z Was jest skłócony z rodziną lub jej częścią?

jak z tym żyjecie? od roku jestem ja i moja rodzina skłócona z drugą częścią familii. już w tamtym roku jakoś w listopadzie przestaliśmy się kontaktować, dzwonić i spotykać, mimo, że mieszkamy dwie przecznice dalej. na początku było mi z tym dziwnie, nawet dość smutno, ale teraz czuję ulgę. nie muszę spotykać się z dziwnymi ludźmi w święta, składać życzenia, wyszło szydło z worka jakimi są ludźmi. jakie macie podejście do tego? oczywiście jestem zdania, że wielką rolę gra tu powód zerwania lub zaniechania kontaktów z rodziną (jej członkami), ale jak się z tym czujecie? macie ochotę wyjść pierwsi z przeprosinami? uodporniliście się z tym wszystkim?

Mam to w d***e. Po to zrywam kontakt by więcej mi w drogę nie wchodzili. Niestety, nie z każdym tak się da i np. z moją matka czasem stykam się pośrednio. Ale ogólnie mało mnie to. Za dużo mitów mamy w polsce o szczesliwych i zgodnych rodzinkach, jak to coś NALEŻY, POWINNO się itd - to moze być powodem Twojego dyskomfortu

Państwo Islamskie należy zniszczyć. Nie rozumiem czemu ta pseudo wojna się przeciąga, już dawno powinno być pozamiatane. Granica nie istnieje

ja obawiam się momentu, w ktorym będę musiała się spotkać z kimś. w sytuacji niezaleznej ode mnie. kilka razy się mijaliśmy ,w sklepie, na poczcie, ale zawsze bez słów, ale zawsze byłam lekko zdenerwowana. wiszą mi oni, a jednak mnie to wzburza

Miałam tak z kuzynką. Nie odzywałyśmy się z 1.5 roku, potem ona wyszla z ręką, ale już nie bylo jak dawniej. Nasze kontakty są zerowe, nawet na urodziny nie wyśle życzeń, więc z odwzajemnieniem. Nie mamy tematów, nie wiemy nic nowego o sobie. Walić takich członków rodziny. Gorsi niż obcy.

znieczul sie na to . P;

Jeśli chcesz spokoju i miłości w rodzinie modl sie za nich na Roozancu. Działa :)