Brak pracy. depresja

Witam. Mam 24 lata. Nie mam dzieci. Mam wykształcenie średnie i obecnie się uczę zaocznie. Pracowałam wczesniej w gastronomii, a przez 3 ostatnie miesiace pracowalam jako kierowniczka lokalow gastronomicznych. Od ponad roku nie mogę znaleźć pracy. Wysyłam mnostwo cv, roznoszę, pytam, chodze już nawet proszę się znajomych ale bez skutku. Byłam juz na tylu rozmowach, że nie zliczę. Więc nie chodzi o to, ze się nawet nikt do mnie nie odzywa bo telefony mi się urywają, ale po rozmowie nic z tego nie wynika. Nie chodzi też o to, że mierzę za wysoko, bo byłam w takich miejscach gdzie nie jednemu by sie włos na głowie jeżyl. byłam na kursach z urzędu pracy, "jak zachowywac się na rozmowie kwalifikacyjnej" czy coś w tym stylu. Jestem zadbana, zawsze schludnie ubrana i uczesana. Nie rozumiem tego dlaczego nik nie chce mnie zatrudnic. Zawsze się szeroko usmiecham i jestem wesoła. Ale z dnia na dzien n ta radosc zycia we mnie znika. Juz nawet moj chlopak z ktorym mieszkalam (zarabia ok. 13 tys zl miesiecznie, ale bardzo ciezko pracuje) powiedział ze nie chce mnie utrzymywać i ze mną slubu nie wezmie. wrocilam do rodzicow ktorzy ledwo dają radę i zyje bez pieniedzy kompletnie. Nigdy nie mialam duzych wymagan, nigdy tez nie mialam duzych wydatkow zawsze zylam skromnie bo tak zostałam wychowana. Popadam w calkowita depresje, nie mam juz znajomych nawet bo juz mieli dosc mojego marudzenia. Byłam nawet na rozmowach kwalifikacyjnych zalatwianych przez znajomych. Mowili mi potem, ze wszystko bylo okej i beda dzwonic i nic. Jeżeli ktoś z was ma radę jak sobie poradzić z tą sytuacja bylabym bardzo wdzięczna. Myślałąm o wyjezdzie do Holandii, ale w obecnej sytuacji boję się w ogole wyjezdzac za granice!