śmierć ukochanej babci

Witajcie. Tydzień temu odeszła moja kochana babcia. Leżała w szpitalu i wszystko było na najlepszej drodze, a tu nagle trach. Nie mogę się teraz pozbierać, jestem w 4 mc-u ciąży, termin mam na urodziny babci w maju. Nikt nie umie mnie pocieszyć. Mąż twierdzi, że jestem już dorosłą kobietą a nie dziewczynką, więc pora wziąć się w garść. Z rodzicami w ogóle nie ma tematu. Z matką mam bardzo napiętą sytuację - przeszła już chyba nad wszystkim do porządku dziennego, obraża się o byle co i praktycznie do mnie nie odzywa. Nie wiem już jak znaleźć ukojenie, na ramieniu babci zawsze mogłam się wypłakać i poskarżyć trochę na życie, a teraz już nikt mi nie pozostał. Jak Wy radziliście sobie po śmierci ukochanych babci i dziadków?

Moja babcia zmarła 4 lata temu i do dziś sie pozbierać nie mogę ale tylko czas w jakiś sposob załagodzi bół... twoja rana jest jeszcze za świeża. ..

ja rok czasu oplakiwałam psa :o a co dopiero by było jakby czlonek rodziny umarł :( wspólczuję , bedzie ok tylko tyle moge powiedziec

Ja kochałam tylko babcie ze strony taty, zmarła wiele lat temu ale do dziś kiedy o niej myśle mam łzy w oczach.

aż tak już nie rozpaczam jak Wt dewoty. w sumie zostawila miejsce dla mojego dziecka a i się okaże czy coś jeszcze ? i ile?

Mateusz kołbuc to ten debil co ciągle pisze namysłów to miasto powiatowe w województwie opolskim w powiecie namysłowskim ma 16 tysięcy mieszkańców i tablice rejestracyjne ona denerwuje mnie ten debil

troche to moja wina wraz z mamą [o to się teraz kłócimy i obwiniamy wzajemnie] wpadłyśmy na pomysł by na początku grudnia nie podawać babco leków by na święta do szpitala trafiła byśmy mieli wolne miejsce w wigilie przy stole dla zbłąkanego samochodem w obcym mieście przybysza.

Przykro mi....wiem, że boli. A jeszcze bardziej dobija i wkurza gadanie stylu: weź się w garść, nie jesteś małą dziewczynką, będzie dobrze. Pozwól sobie na swój ból i swoje łzy...ja dwa lata temu w przeciągu pół roku straciłam babcie i dziadka. Czas leczy rany, ale na szczęście miłość zostaje. Zawsze będzie Twoją babcią. I uwierz, przyjdzie czas, kiedy już tylko z uśmiechem na twarzy będziesz o niej rozmawiać. A jeśli wierzysz w życie po śmierci, to pamiętaj, że teraz to dopiero się Tobą zaopiekuje :) Miłość jest silniejsza od śmierci.

Nie wiem, kto tu się pode mnie podszywa, ale ma chyba trochę nierówno pod sufitem, żeby się nasmiewac z takiej sytuacji - nie martw się, na Ciebie tez przyjdzie czas, może wtedy zrozumiesz. Jeśli o mnie chodzi, moje samopoczucie się trochę poprawiło, chociaż nadal są kiepskie momenty. Staram się czerpać siłę z tego, że babcia tez zawsze miała silną osobowość i brała życie takim jakim jest. Dziękuję Wam za wsparcie.

moze weź pod uwagę, że twoja "matka" właśnie straciła rodzica i na swój sposób to przeżywa?