Czuliscie kiedykolwiek cos takiego???

Nabijaczom postow i sciemniaczom dziekuje - interesuja mnie prawdziwe historie . Ogólnie mi niczego nie brakuje, zawsze podobalam się facetom,podobno tez mam fajny charakter (słyszałam wiele razy) ludzie do mnie lgna, relacje z ludźmi sprawiają mi przyjemność, każda znajomość jest inna, wyjątkowa, staram się wyciągnąć z ludzi to co najlepsze,lubię większość ludzi których poznałam, od wczesnego dzieciństwa zawieralam przyjaźnie,potem związki, szybko dojrzałam fizycznie i psychicznie, ale nigdy,pomimo, ze mam 22 lata, nie czułam do żadnego faceta tego co do takiego jednego. Wcześniej czulan zauroczenie,sympatię ,pożądanie, braterstwo dusz w kilku przypadkach...Ale z tamtym to był jakiś kosmos. poznalismy sie na zywo, w pierwszych sekundach WIEDZIALAM,ze to bedzie cos czego nigdy nie przezylam (widzialam go lezacego na lezaku) dziwne to bylo... Wszystkie emocje w jednym momencie przeszywaly mnie na wskroś, czułam dreszcze na sama myśl o nim, serce biło mi na dźwięk jego imienia.. Jak na skrzydłach biegłam do domu, żeby porozmawiać na skype/tel(niestety mieszka za granica ).. czuję, ze oddalabym wiele dla niego, momentami mialam ochotę go ubostwiac i zachowywac sie jak nie ja,ale resztki rozsądku kazały tego nie okazywać w 100% , nie chciałam stracić do siebie szacunku ale to co się ze mną działo...czulam jakbym nie była sobą, w tamtym momencie rozkwitalam, czulam się taka szczesliwa i wolna w jego obecności choć nic specjalnego nie robil/ nie mówił, bajer miał cienki i nie był zbyt inteligentny (a do tej pory to było dla mnie największym wabikiem) nie wiem co mial w sobie... Ale to było tak magiczne... ciągle myślałam o nim, przez pewien czas był ma obsesja . Miałam totalne klapki na oczach i myślę że nawet gdyby teraz ktoś mi powiedział jakas prawdę na jego temat to ciężko byłoby uwierzyć, bo nie poznałam go do końca. Czulam też każda emocj***ardziej intensywnie niż kiedykolwiek. Ubostwialam go za wszystko i za nic,straciłam glowe zupelnie... mieliście tak?

Dodatkowo nabralam jakiejs pewnosci siebie, jakiej nigdy nie mialam ( w takiej postaci) wszystko jakos inaczej odbieralam. On byl tym ktoremu wybaczylabym wszystko. To takie dziwne, bo do tej pory mialam tyle relacji, związków i pomimo uczucia nigdy tak nie zglupialam, mam jakieś swoje zasady, które przy nim szły w niepamięć... a także pozbylam się ego w jednej sekundzie. Wiem że to durne.. on wcale nie oczekiwał tego ode mnie. Dlatego zerwałam kontakt, nie.mogłam sobie poradzić z tym uczuciem. Myślałam ze zapomnę ale uczucia nadal sa żywe, nic nie pomaga pomimo upływu lat (już 5 bez kontaktu, a mieliśmy go pół roku od dnia poznania)

Mam bardzo podobnie teraz. Tak sie zakochalam. Caly czas wspominam nasze wspolne chwile. Chce go odzyskac i mam juz na to swoj zamysl jak to zarobic. Ja sie o nasza relacje nawet modlilam i powierzylam ja Bogu, jesli ma byc dla nas dobra to powinnismy byc razem.

a on jak się zachowywał wobec Ciebie ? Nie byliście parą, tylko znajomymi ? Możesz bliżej napisać, dlaczego zerwałaś kontakt - napisałaś że nie mogłaś sobie poradzić ? Dlaczego - napisz więcej - on Cię nie traktował, tak jak Ty, czy bałaś się, że tracisz kontrolę przy nim ? x Ja miałam podobnie, tylko że w stosunku do kobiety, a widziałam ją zaledwie kilka razy i to wystarczyło, żeby nie móc przestać myśleć o niej . Nic z tego nie wyszło, ale emocje związane z najdrobniejszą rzeczą, która jej dotyczyła są nie do opisania. Jak gdzieś usłyszałam jej imię nawet to miałam ciarki. Ona się trochę odkryła przede mną z uczuciami, ale niechcący i się tego przestraszyła, wycofała i nie chce mieć ze mną kontaktu też. To są chyba uczucia, które właśnie przerastają , dodatkowo pojawiają się w złym czasie. Czy ktoś z Was był w tedy w związku ?