Dziecko z ADHD

Dowiedziałam się wczoraj, że mój synek ma najprawdopodobniej ADHD i jestem załamana. Wczoraj cały wieczór płakałam.Nigdy się nie spodziewałam,że on będzie chory.Boje się reakcji otoczenia szczególnie w szkole.Ludzie są uprzedzeni wobec takich dzieci.Spotkałam się z taką sytuacją, gdy jedno dziecko w jego klasie okazało się, że ma ADHD to jedno z rodziców powiedziało, że takie dzieci powinno się izolować od zdrowych dzieci.Zamurowalo mnie,bo ja tak nie uważałam nigdy.Teraz wiem,jak czuła się mama tego dziecka i boję się teraz takich reakcji.I w ogóle dalszego naszego życia.Czy jest tu ktoś z rodziców takich dzieci, żeby porozmawiać?

nie mam na razie dziecko z powiedzmy adhd, ale na pewno wyrośnie z tego teraz odchodzi się od adhd, nie ma podobno takiej choroby

Po pierwsze ADHD to nie choroba tylko zaburzenie, a po drugie z tego się nie wyrasta. Wyrosnąć może dziecko, które ma cechy adha a nie sama jednostkę, typową. To nie spodnie żeby z tego wyrosnąć. Zaburzenie ale nie wyrok, odpowiednią praca można pokierować dziecko tak aby zniwelować te "uroki" do zera, aby dziecku było dobrze samemu że sobą i w społeczeństwie (no i społeczeństwu z nim). A teksty o izolacji takich dzieci świadczą o glupocie. Być może zbyt mało uwagi przykłada się do nauki ich prawidłowych zachowań ale tu pretensje do opiekunów a nie do dziecka... Kasia

Przezyje, bo ADHD to sciema. Poswiecaj dziecku duzo uwagi, pomagaj mu odkrywac nowe zainteresowania, rozwijac pasje, a wyrosnie na wartosciowego czlowieka. O ile nie zacznie cpac, albo glosowac na bande czworga...

ile dziecko ma lat? masz już diagnozę? mój syn ma ADHD, to nie tragedia. w szkole nie będzie łatwo, dużo siedzenia z dzieckiem, można też zapisać na biofeedbeck albo inne terapie. ważne żeby dziecko wspierać i jednocześnie nie odpuszczać

9:59 A w domu wszyscy? ADHD sciema wg ciebie. Dla ciebie może tak. Dla lekarzy nie. Wiesz, depresja tez dla wielu osob to sciema - ciekawe tylko ze zostala zakwalifikowana do jednej z grozniejszych chorob cywilizacyjnych,..Owszem ostatnio wiele zachować obecnie zwała się na adhd,w tym nieposłuszeństwo, chamstwo,opryskliwosc itd itd Ale ADHD faktycznie jeśli jest to nie sciema. I nie ma co trzasc sie nad takim dzieckiem , plakac (to nie choroba smiertelna, choc rozumiem pierwszy "szok" autorki) czy traktować go jak jakiegoś głupka (spotkałam się) tylko normale dziecko, któremu należy poświęcić więcej uwagi niż innym dzieciom. Warto korzystać z poradni PPP, psychologa i innych osób wspierających. A teksty o cpaniu? Co to ma do adhd? Dziecko bezx tego też może cpac. Powiem więcej, prędzej dziecko bez ADHD zacznie takie eksperymenty niż bez, bo ono z racji tej dysfunkcji ma wystarczająco dużo bodźców z zewnątrz żeby dodatkowo coś sobie dostarczać. Kasia

Nasza jest dzieckiem pierunsko zywy, niebywale energicznym, bardzo badpobudliwym psychoruchowo. W szkole panuja zasady takie same do WSZYSTKICH uczniów. Nie ma wyjątkow, nie ma jakiś ustępstw, nie ma dzielenia ze temu wolno to i tamto a temu nie wolno. Dziecko jest traktowane na rowni z wszystkimi, ma się dostosować i podporządkować do zasad i regul jakie panują w tym i w tym miejscu, tak samo jak kazde inne dziecko. Przeskrobie? nabroi? ma kare i wtedy wie ,ze nie jest całkowicie bezkarna, bo to najgorsze co można wpoic dziecku nadpobudliwemu. To samo w domu. Gdy przegina jest ostrzegana, upominana, jak przeholuje tez otrzyma kare i konczy się cyrk. Bo tolerancja na brewerie jest chwilowa i krotka, , a nie nieustanna. Wszystko ma swoje granice

ADHD i Zespół Aspergera to zaburzenia ze spektrum autyzmu. To nie są choroby, tylko zaburzenia okresu rozwojowego. Troszkę inne są te dzieci, ale później z tego jakby wyrastają. Ale przez szkołe przejść jest trudniej. Jeżeli naprawdę w zwykłej będą kłopoty, to warto zapisać do integracyjnej, gdzie są lepsi fachowcy i opieka.

Z Z.A się nie wyrasta. Brednia jakich mało co ty piszesz z tym wyrastaniem.

Bo ani z aspergera, ani z nadpobudliwości się nie wyrasta i to jest wierutna bzdura, ale człowiek z biegiem lat uczy się z tym zyc, poznaje samego siebie , uczy się jak panuwac i tlumic niepożądane zachwoania nieakceptowane w społeczeństwie. Ten procec trwa latami, nie miesiącami. Dorosly człowiek już zna siebie, swoje reakcje na podstawowe czynniki z jakimi ma na codzien doczynienia. Po prostu to jest latami caly progres umiejetnotnosci funkcjonowania w miare przyzwoicie z tym zaburzeniem. Moja to zawsze była hiperaktywnych nadpobudliwym dzieckiem, ale największy kryzys miała i ona, i my i szkoła w IV tak to się nasililo ,ze to był dramat.

Ggcfg

ghhh

ndjd

Tak, z z.a. i z adhd jakby się wyrasta. I to jest prawda. Chyba, że zaburzenia są bardzo mocno nasilone. Ale aspergerowcy są często bardzo inteligentni, idą na studia, pracują. A ludzie z adhd często znajdują takie zajęcia, gdzie potrzebna jest ich nadmiar energii. To są zaburzenia okresu rozwojowego i w dorosłym życiu są prawie niewidoczne.

Jakby? Jakby spodnie? :p Sama sobie przeczysz

czytaj ze zrozumieniem

Po prostu oni coraz bardziej nabywają umiejętności społecznych, przystosowują się i wiedzą jak zachowac. I taki z adhd stanie się człowiekiem, którego rozpiera energia, a z z.a. taki typ genialnego odludka. Amerykanie piszą, że Putin wykazuje cechy zespołu aspergera, jak również Bill Gates Typowym aspergerowcem był Eistein, który nie mógł się przystosować do szkoły i nosił skarpetki w różnych kolorach, bo dla niego takie przyziemne sprawy nie były ważne. A swoją drogą mam do czynienia z aspergerowcami i to włąsnie oni są bardziej normalni od reszty. Zawsze prawdomówni i uczciwi. Świat byłby lepszy, gdyby wszyscy byli aspergerowcami.

No to nie pisz że się wyrasta. Oni się uczą/nauczyli sie z tym żyć a nie wyrośli z tego. I nie przecze że są nieraz madrzejsi bo zgadzam się z tym ostatnim postem.

Dlaczego ktoś tu uważa, ze adhd należy do spektrum autyzmu?

Bo takie kwiatki to tylko na kafe :D

ssds