Spotkanie po dłuuuugim pisaniu w internecie.. Czy ktoś tak miał?

Był ktoś w takiej sytuacji, ze spotkał się z osobą poznaną w internecie, ale po długim czasie pisania, hmm.. nawet kilku lat? Opowiem, jak było w moim przypadku. Poznałam faceta przypadkowo na jednym forum. Na początku myślałam, że będzie moim dobrym kolegą, nie wiązałam z nim większych nadziei, nie szukałam chłopaka. Tym bardziej, że poznany mieszka na drugim końcu Polski, dosłownie 500 km ode mnie. W dodatku regularnie wyjeżdża do pracy za granicę w kilkumiesięczne delegacje. No i tak zaczęliśmy pisać codziennie, o wszystkim, zbliżyliśmy się, mnóstwo zdjęć, rozmowy przez kamerkę. Teraz są codzienne rozmowy telefoniczne. Tematy się nie kończą, jest cudownie. Zauroczyliśmy się. Teraz po baaardzo długim pisaniu chcemy się w końcu spotkać, innego wyjścia nie ma. Tylko że bardzo się tego boję - jak to będzie? Na początku wiadomo, dystans i stres... A jeśli wszystko się rozpadnie, przecież właściwie mimo tego codziennego rozmawiania przez telefon czy skype jesteśmy sobie całkiem obcy :( Myślę, że on też się tego obawia, że spotkanie wszystko zepsuje, dlatego coraz bardziej z tym zwleka.. Nie tylko się w nim bujam, ale jest dla mnie też wspaniałym przyjacielem, nie chcę go stracić. Wiadomo, że ludzie poznani w internecie dążą do jak najszybszego spotkania się w realu, niestety w naszym przypadku, było to niemożliwe :( Dlatego szukam wsparcia, może ktoś miał podobnie i dopiero po długim jedynie wirtualnym kontakcie spotkał się w realu? Albo znacie takie historie? Jak one się potoczyły?

Ja spotkałem się z dziewczyną po 5 miesiącach pisania, choć nigdy tego spotkania nie planowałem, to ona nalegała i w realu czuliśmy się jakbyśmy znali się od lat :) Już 3 lata jesteśmy ze sobą i chyba już tak zostanie :)

trzeba sie spotkac.

5 miesięcy pisania to jeszcze nie tak długo :) W temacie chodzi raczej o lata takiej znajomości telefoniczno-skypowo-pisarskiej...

Ja spotkałem się po 2 latach,.

I jak było? Jesteście razem?

Ja poznałam fajnego faceta na pewnym forum gdy odpisał na mojego posta gdy byłam chora ciężko.Właśnie wróciłam z sanatorium i tak od słowa do słowa wymienialiśmy coraz częściej maile,później skypie i gg.I tak było przez 2,5 roku mojej choroby.Byłam na początku samotna,źle się czułam i właśnie rzucił mnie gnój,który zmył się jak tylko badania wykazały co mi było.Wspaniale się czułam,że od obcego mężczyzny dostaję tyle zrozumienia i wsparcia.Było mi nawet łatwiej z Nim rozmawiać o problemach niż z własną rodziną.Po 1,5 roku wyznał mi miłość przez telefon i powiedział,że poczeka aż wyzdrowieję bo warto.Po roku się umówiliśmy na spotkanie(po łącznym 2,5 roku rozmów). Przyjechał do mojego miasta,zaprosiłam go do domu na kawę.Był jeszcze przystojniejszy niż na fotkach :). Przyniósł kwiaty i nigdy nie zapomnę jego pierwszych słów "o Boże jaka Ty jesteś piękna". Pokazałam mu miasto,chodziliśmy na spacery,do kina i do restauracji.Spał w hotelu.Później przyjechał drugi raz i trzeci i byliśmy już oficjalnie parą.Zaręczyliśmy się po 2 latach od 1 spotkania w realu.Drugiego grudnia mijają 4 lata jak jesteśmy razem,mieszkamy już razem w moim mieście a za 2 lata ślub :)

po prostu trzeba najpierw się przytulić do siebie,jak starzy przyjaciele-)a potem jakoś to będzie-)

Znaliśmy się dwa lata przez internet. Smsy telefony Skype foto wideo, kontakt mieliśmy spory. Spotkaliśmy się i to było miłe spotkanie i wrażenia takie jakbyśmy się znali od zawsze :) więc wszystko działo się bardzo naturalnie. A później przyszedł czas na to że zostaliśmy para i byliśmy nią drugie dwa lata. Dzisiaj już parą nie jesteśmy.

Poznalem na forum kobiete. Nie dlugo potem zadzwonilem do niej i gadalismy,gadalismy 6msc po 3h wiszac na sluchawce.Po 6msc spotkalismy sie Po kolejnych 6 zareczylismy sie.teraz jestemy malzenstwem od 8 lat i mamy dziecko ktore jest owocem naszej milosci nie planowanej. Nikt z nas nie planowal ze sie zakochamy,ze polaczy nas milosc. Dziecko ma 7 lat ;) kochamy sie tak jak za pierwszym razem. Musisz sprobowac i wiem,ze jezeli nadajecie na tych samych falach to bedziecie razem a jak nie to na spotkaniu to wyjdzie.

Ja myslalam, ze bede miala takie piekne spotkanie, ale po 3 miesiacach pisania i rozmow facet nagle zamilkl :-( Probowalam sie kontaktowac, i przez dwa tygodnie jeszcze cos odpisywal na odczepnego, ale w koncu dalam sobie spokoj :-(

to bylo przeznaczenie