Tak ma wygladac zycie? ocencie z boku

Witajcie, Jestem juz naprawde dobrze po 20-ce (27l). Nie mialam nigdy chlopaka. Zakochiwalam sie czasem, ale jakos zawsze ,,czegos´´ zabraklo, chyba we mnie. Choc kiedys zawsze bardzo chcialam zalozyc rodzine, pod tym wzgledem czuje troche niedosyt. Nie mam zbyt wielu znajomych. Nawiazuje latwo kontakty, ale sa to w duzej mierze powieszchowne znajomosci. Mam pecha w milosci. Zyje z dnia na dzien. Zaczelam chodzic na terapie ( z powodu depresji), ale chyba zaprzestane, bo po kazdym posiedzeniu jestem jakos bardziej zbita, a powinno chyba byc na odwrot. Chodze na wolonariat kilka razy w tygodniu, zeby sie na cos przydac. Jakos nie tak planowalam zycie, ale mimo staran, zycie samo sie tak potoczylo troche nie po mojej mysli. Czy ktos z was ma posobnie? czy tak ma wgladac zycie?Jesli moglibyscie mi cos dradzic co by to bylo? chce nad soba pracowac, dlatego bede wdzieczna za rady.

przepraszam powierzchowne*

a jakbyś chciała, żeby wyglądało?

W tym wieku zawsze chcialam juz miec rodzine i choc jedno dziecko, chcialabym miec tez troche bardziej ustabilizowane zycie.

i trafic na kogos kto odwazjemni moje uczucia, a nie bedzie tylko udawal ze odwazjemnia i mnie z czasem oleje

A miałaś już chlopaków? Szukasz? Obracasz się w ich towarzystwie? Skoro masz znajomych to może poproś kogos żeby cie zkimś poznał?

Jak wspomnialam wyzej nie mialam. Troche niezrecznie byloby mi kogos prosic by mnie z kims poznal, nie chcialabym wyjsc na desperatke. :)

Czuje sie troche w tylu z wszyskim, bo moje rowiesnice prawie wszystkie po slubie lub zareczone, czasem sie czuje jaka taka czarna owca.

A sorry jakoś mi to umknęło. To może powinnaś popracować nad pewnością siebie, wyglądem? Zresztą moim zdaniem masz dopiero 27 lat i jeszcze zdążysz kogoś spotkać, przecież życie nie konczy się na trzydziestce także nie ma co rozpaczać. Nie wiem w sumie co ci doradzic. Jeżeli chozi o terapie, to terapia taka powinna być. Terapia to ciężka sprawa i wyciąga wiele z człowieka, najpierw musisz zmierzyć się z wszystkim co ciężkie,żeby potem było lepiej. Pracujesz? Studiowałaś?

I nie ma co się porównywać do kolezanek, bo równie dobrze 20latki mogą tak powiedziec.. Bo teraz ludzie sie zareczają mając 19,20.. Dzieci robią jak mają 17,18,19.. a śluby jak mają 24,25..

Tak studiowalam, do 5. semestru ale przerwalam ze wzgledu na depresje. Oprocz wolontariatu pracuje na radzie dorywczo, bo nie wiem czy dam rade isc na caly etat, jesli chodzi o zdrowie, ale rozgladam sie za stalym zatrudnieniem.

A co studiowałaś? Zamierzasz wrócić i zrobić licencjat chociaż?

psychologie. Tak zastanawiam sie nad powrotem. Ale poki co bede szukam pracy na razie na pol etatu, by powoli znow wejsc w tok pracy. Znam 2 jezyki obce, na podobnym poziomie co polski, wiec moze cos znajde. Mialam juz jedna propozycje, ale ja wtedy odrzucilam, bo bylam w kiepskim stanie.