Lekcja pokory

Moim największym marzeniem jest, aby życie udzieliło mojemu mężowi solidnej lekcji pokory. Uważa się za najmądrzejszego człowieka na ziemi, na każdy temat ma dużo do powiedzenia, zna się niby na wszystkim, innych traktuje jak śmieci, wyzywa od najgorszych, w każdym widzi złodzieja i chama... dużo by pisać. Uważa się za nadczłowieka, a tak naprawdę posiada zero inteligencji, tylko cwaniakuje. Wiem, że jest pośmiewiskiem, nie jest lubiany w otoczeniu, jest pieniaczem, ale...no właśnie...nikt nie odważył się jeszcze powiedzieć mu o tym. Z obawy? z lęku przed konsekwencjami? Trwa to już od lat, każdy spojrzy z politowaniem czy pogardą i nie powie nic. A ten bezkarnie uważa się za NAJ. Jak poskromić taką osobowość?

Nie ma metod? sposobu?

przeczołgać

zycie go nauczy

Ty o Kaziku piszesz?

W takim razie życie jest bardzo opieszałe.

Pycha zgubiła już wielu..ale czy jest na to lekarstwo?Chyba dopóki życie nie da po d..ie to się nie nauczą i nie wyciągną żadnych wniosków.

Wiedziałaś, że jest taki przed ślubem ?

Przed slubem nie był taki, naprawdę nie był. No właśnie, problem w tym, że życie już kilka razy powaliło go na kolana, a ten wciąz powstawał i dalej walczył z całym światem.

może to postawa obronna po powstaniu z kolan

Zadam pytanie inaczej. Spróbuj wyobrazić sobie, że masz koło siebie na co dzień taki typ osobowości jak opisałam w pierwszym poście. Jak to znosić, aby nie zwariować?

gość GG Tak też myslałam, że to rodzaj postawy obronnej, ale wynikającej raczej z dzieciństwa, gdzie był wysmiewany przez rówieśników