Czy waszym zdaniem jestem psychiczną wariatką?

Kobiety mają skłonność do wróżenia w czerni. No dobra. Może generalizuję. Może mówię o sobie. Mimo udanego związku cały czas widzę przyszłość w czarnych barwach. Mam przed oczami, jak mój partner mnie zdradza, zostawia... oglądam właśnie film. "Sylvia". O poetce amerykańskiej. tam też widzę ten schemat, który sama dobrze znam: wielka miłość, codzienność, ochłodzenie uczuć... i nagle on ją zdradza. To ona nie śpi po nocach, czeka aż wróci ze spotkania z tą innną. krzyczy, on się obraża. Dlaczego taka jestem? Dlaczego mam wrażenie, że ktoś mnie zrani? Dlaczego jestem tak niepewna siebie... Boję się, że spowszednieję swojemu facetowi, że kiedyś pojawi się ktoś lepszy/atrakcyjniejszy/milszy u niego w firmie, gdy ja będę w domu z naszą dwójką dzieci, zmęczeniem i być może pretensjami. Nie chcę być zdradzona, nie chcę być nieszczęśliwa, ale mimo wszystko kreuję takie scenariusze. Pomocy!