Nie umiem na kolosa

Jestem tak beznadziejna.. i tak był przełożony o tydzień, zaczęłam się uczyć w poniedziałek, ale nie do końca rozumiałam temat (sporo osób go nie rozumie).. wyobraźcie sobie, że oczywiście popadłam w prokastynację, nie wierząc, że zdołam się nauczyć. W końcu pod wieczór zaczęłam szukać korepetytorów od tego przedmiotu, wysłałam multum smsów, dostałam odpowiedź tylko od dwóch.. ale cena - 50 zł za godzinę.. nie stać mnie było.. reszta nie odpisała nawet kolejnego dnia. Dzisiaj siedziałam chora w domu i miałam czas się pouczyć, zabrałam się raz, drugi raz do tematu i znowu straciłam wiarę w siebie. Najgorsze, że chciałabym mieć stypendium, a tutaj chodzi też o to, że ja to kolokwium napisałabym i pewnie zdała, ale na minimum. Mam wrażenie, że jestem jakaś upośledzona. Teraz mam ochotę nie iść na to kolokwium, i poszukać jeszcze korków i napisać je w innym terminie. Symulować przed rodziną nie będę, nie jestem małym dzieckiem, ale powiedzieć wprost też bym nie powiedziała, po prostu bym ich oszukała, że byłam. , ale nie chcę tak uciekać jak ostatni tchórz. Co byście zrobili na moim miejscu?

Moja samoocena dosięga zera, dosłownie. Nikt pewnie tego nie zrozumie. Pomyslicie, że jestem po prostu tępa/leniwa. Ale kiedyś byłam bardzo dobrą uczennicą, o wielu talentach. Co z tego, skoro tak od 2-3 lat jest ze mną kiepsko. Czuję się upokarzająco. Będzie mi wstyd przed samą sobą, jeśli tam pójdę i nie zdam tego kolokwium (bo wiem, że do tego, nawet jeśli umiem, też jestem zdolna - wystarczy, że mi psychika się 'zakręci), a samoocena będzie nie na zerze, ale na minusie.. Już nie mówię nawet o innych ludziach. Co ciekawe, walczyłam ze stresem na tym przedmiocie, sama się zgłaszałam do tablicy i w miarę to opanowałam, ale jak przyszło do czegoś większego, co będzie mi się liczyło do oceny, i w dodatku nie rozumiem ostatniego tematu, wysiadam. Jakim cudem nie mogę sobie z tym poradzić?

Znam osoby z depresją, zaburzeniami pamięci (jedna nawet po raku mózgu) i one nie mają problemu z nauką. Dwie nawet mają stypendium... a ja jakieś głupie myślenie, przekonanie do tego, że jestem upośledzona, przez to prokastynacja + brak walki, i już jest po mnie. Chciałabym chociaż w tej dziedzinie nie mieć problemu, ale nie, jak problemy, to po całości, jestem w 100 % beznadziejna. Jak zawsze.

nie stresuj sie tak

ktoś ma podobnie?

up

Też mam jutro koło...i wejściówkę, dopiero teraz zaczęłam się uczyć... :(

Ale pewnie się nauczysz i zdasz, a ja nie. Znowu zaczęłam wypisywać do korepetytorów..

Na pewno nie zdasz.

To zacznij sie uczyc a nie tu siedzisz! Nikt ci nic odkrywczego nie powie. Im dłuzej bedziesz tu siedzieć tymmniej czasu na nauke ci zostanie. Lepiej naucz się cokolwiek i napisz cokolwiek byleby zaliczyć niż uciekać czy nie uczyc sie w ogole i isc zielona

Do kogo mówisz? :P dziękujemy za wsparcie!

ALE JA NIE JESTEM W STANIE się tego nauczyć, nie umiem logicznie myślec, rozumiesz? Zabieram się, i mój umysł się wyłącza, siedzę przed tym bez sensu po parę h nawet. Znalazłam korepetytora na jutro, czuję się jak idiotka, ale nie mogę tego zawalić

Ale COKOLWIEK to ja umiem, zaliczę to najprawdopodobniej, tylko g****o mi z tego. Nie chcę być przeciętna i jechać na minimum. Chcę mieć stypendium, a głupi lęk mnie zatrzymuje nawet przed tym.

Więc idz na korepetycje i sie naucz. Czego oczekujesz, że zrozumiemy za ciebie? czego oczekujesz tutaj?

nikt nie łapie, że to jest moja fobia, prawda?..i wielki problem, będę chodzić na korepetycje ze wszystkiego (a i tak nie wiadomo jaki będzie efekt) bo nie będę się umiała sama nauczyć), będę przerażona całe studia.. Tego się właśnie boję. I nie umiem sobie z tym poradzić, jestem tak przerażona, że jestem jakaś upośledzona, głupia, że mnie to paraliżuje, dlatego ta prokastynacja, wyłączanie się mózgu w czasie uczenia się (co ciekawe, jeśli czytam jakieś swoje rzeczy, które czytam dla siebie i z których nie będę oceniania, jest inaczej) i panika to coś, z czym muszę sobie dać radę

A co studiujesz? Który rok?

I rok, filozofia. byłam na studiach ścisłych, i na nich też był horror. Jeszcze większy. Mamy mieć też prace zaliczeniowe, wymyśliłam sobie tematy, ale i tutaj dostaję już ataków paniki, że tego nie napiszę, nie będe w stanie, napisałam na razie wstępy..

Najbardziej zabawne jest to, że jestem uważana za inteligentną osobę, z którą można pogadać na mądre i poważne tematy. Plus jestem starościną na kierunku

Idź do Spowiedzi św. i do Komunii św. wówczas dostaniesz łaski daru Ducha św. i będziesz mogła spokojnie się uczyć. Bez Łaski Uświęcającej człowiek walczy sam ze sobą i szamocze się bo chce się dobrze ale nie wychodzi.

I dodam, że każdy lęk, panika, stres nie pochodzi do Boga. Więc sama widzisz, że zły duch tak na nas działa aby nam pokrzyżować plany. A sami z siebie niewiele możemy. Po to są Sakramenty św. aby nas wspomóc w tej walce duchowej.

Nie chodzę do kościoła, jestem agnostyczką.

I nie sądzę, aby wiara w to, że sami niewiele możemy, mi pomogła. Ja właśnie zupełnie na odwrót - muszę uwierzyć, że JA jestem coś warta, oprzeć swoją samoocenę, poczucie wartości, na samej sobie, a nie na zewnętrznych ulotnych czynnikach.

U mnie na studiach przed niektórymi egzaminami nawet najbardziej zatwardziali ateiści zaczynali się modlić. He he. :-)

Jutro korki, trzymajcie kciuki, żeby mi dobrze wytłumaczył i żebym na kolokwium zapanowała nad psychiką.