od ok. miesiąca brak mi sił na codzienne czynnosci.

Nie mogę sie za nic zabrać. nawet kąpiel to dla mnie ,,wyczyn". W pracy niby wszystko dobrze, tylko zbytnio nie mogę się skoncentrować i zapominam o pewnych rzeczach, ale jak tylko wracam do domu nic mi sie nie chce. Jestem nerwowa, leniwa. Uwielbiałam piec ciasta, gotować, wykonywać własnoręczne ozdoby a teraz nawet tego nie chce mi sie robić. Teraz tak myślę nad tym i widzę, że to pewnymi etapami we mnie wstąpiło. Wypędziliście coś takiego z siebie?

mam takie coś od wielu lat, brak sensu życia, nic się nie chce, dawne pasje mnie już nie cieszą... ale ciesz się że chociaż masz pracę, bo ja nie mam.

prace mam, co prawda jest beznadziejna, ale jest i daje rade wyzyć w miarę. Nie wiem czy to pogoda tak na mnie wpływa, czy może brak witamin, czy popadam w depresję, nie wiem ale czuje sie fatalnie. I teraz o tej porze dopadają mnie wyrzuty sumienia, ,,nic kuzwa sie zrobiłas" , ,,jestes beznadziejna", błedne koło

depresja zimowa mam to samo, im jestem starsza, tym silniejsze mam objawy pół dnia jeszcze jakoś funkcjonuję, ale po pracy, jak juz jest ciemno, to nic mi sie nie chce kąpiel czy zrobienie obiadu to wyczyn na miarę zdobycie Everestu poza tym muszę zająć sie swoją tarczycą, bo podejrzewam, że nie funkcjonuje jak nalezy i mam objawy niedoczynności

ja akurat na tarczycę mialam robione badania około 3 lata temu wszystko w normie, więc to mogę wykluczyć. Tak strasznie sie na siebie wściekam, a następnego dnia jest to samo. Jutro może pójdę po jakieś witaminowe wspomagacze, bo kawa w niczym nie pomaga, a nawet nuży.