Brak męża, dzieci, nieciekawa praca...życie przelatuje mi między palcami...

Każdy dzień taki sam. Trzydziestka na karku i ryczeć mi się chcę. Ciągle trafiam na facetów którzy maja jakiś problem z zaangażowaniem, ja bym chciała ( nie jakoś desperacko) a oni nie. Praca beznadziejna, zarobki 2 tysiące, brak rodziny, brak swojego mieszkania..mam wrażenie że jeszcze trochę a wpadnę w depresję i się z niej nie dźwignę..

Tyle bym chciała zmienić w swoim życiu ale brakuje mi na cokowiek siły i odwagi. Ciągle żyje marzeniami o własnej firmie, ale nic nie robie w tym kierunku. Chciałabym się nauczyć jezyka obcego ale odpuszczam po miesiącu. Chciałabym się zapisac na portal randkowy ale ciągle to odwlekam bo wydaje mi się ze znowy trafię na jakiegoś dupka. Stoję w miejscu od wielu wielu lat.

Nieraz się zastanawiam czemu akurat ja nie mogę ulozyc sobie zycia? Tyle mało ciekawych kobiet, zaniedbanych, nieurodziwych ma własną rodzinę a ja jakoś nawet tego nie potrafię osiągnąć.

wyjdź do ludzi, daj się poznać :) a nóż jakiś fajny facet się Tobą zainteresuje Pozdrawiam

ja mam jeszcze lepiej mam lat 30 nie mam pracy- mam rente 600 zl jestem niepełnosprawna nie mam faceta mam nadwage nie bede miec nigdy dzieci, przez chorobe

Żyj chwilą nie zadreczaj się

skąd jesteś? Ja również sam, praca w magazynie za 2 tyś.