Źle się czuję we własnym domu...

"Własnym" to źle powiedziane. Raczej w domu męża mego... Mieszkam tu od trzech i pół roku. Mamy dziecko. A ja się czuję w tym miejscu jak obca. Dzielimy dom w połowie z jego bratem i jego rodziną. Łazienka wspólna. Co za tym idzie, również wspólne podwórko ( na szczęście wejście do naszej części domu osobne). Wyjście w majtkach do łazienki niemożliwe. Po wzięciu prysznica normalnie ubrać sie trzeba, bo kogoś się spotka. Sympatią do siebie nie palamy. Albo taki przykład: usypiam dziecko przez godzinę, chce mi się siku, tak że zaraz będzie katastrofa... Na szczęście maluch zasypia, więc pędze do łazienki a tam... zajęte... I to nie przez męża... Z innej beczki: cokolwiek bym nie zaproponowała do zmiany w tym domu spotyka się z "nie" męża. Np. osobna łazienka dla nas - nie, bo to za dużo roboty. Jak mieliśmy dobudować pokój, to niby pytał, co bym chciała, ale i tak robił po swojemu. Nawet jak bałwana z kartonu na oknie powiesiłam, to on, że trzeba zdjąć, bo rolety ciężko odsłonić. (To akurat prawda, ale w głębi duszy liczyłam, że chociaż tego bałwana, mogę powiesic...) Ostatnio pomyślałam, że zmiote z podwórka jesienne liscie (nikt się do tego nie kwapil), ale po namyśle stwierdziłam, że nawet jak to zrobię, to mąż stwierdzi, że wyniosłam je nie tam gdzie trzeba. Boli mnie ta sytuacja, bo zanim wyszłam za mąż mieszkałam sama w wynajmowanych mieszkaniach i w absolutnie każdym czułam się jak w domu. Może muszę zmienić podejście, ale nie wiem jak... Czy ktoś był w podobnej sytuacji? Proszę o rady.

Moja rada: wyprowadź się. I to nie jest złośliwość...

masz babo placek

Chcę się wyprowadzić(z mężem i dzieckiem) ale o ile to stanie się mozliwe(kredyt plus namowa męża), to minie kilka lat, a do tej pory trzeba jakoś przetrzymać.

Powiedz mu o tym, nie duś w sobie.

ja mam podobnie -mamy pietro ,tesciowa z szwagrem parter ,zle się tak mieszka do sprzątania remontu nikt się nie garnie ,nawet do pieca szwagier by nie poszedł nałozyc tyle dobrze ze mamy akurat wszystko osobno oprócz klatki schodowej.Jesli nie macie szans na wyprowadzke to naciskaj na osobna łazienke i pogadaj z mezem jak się czujesz .Co do tego ze maz się czepia ze liscie wyniesiesz nie tam gdzie trzeba powiedz mu jasno ze jeśli się nie zmieni to po prostu nie będziesz nic robic w obejściu i tyle

Powie, że narzekam bez sensu. On nie rozumie wielu spraw. Myśli, że jak utrzymuje rodzine, czyli mamy co jeść i gdzie spać, to wszystko jest ok. Dla niego pewnie tak, bo to jego dom rodzinny, w którym spędził swoje całe życie. Innego nie miał.

Wiesz co, ja bym wolała być samotną matką niż być z takim bucem jak twój mąż :O

W sumie to dobry facet, ale mam wrażenie, że nie ogarnięty do życia we dwoje ( a tym bardziej we troje).

wiesz co..wydaje mi sie ze powinnas mu powiedziec (przynajmniej nastraszyc go) ,że podjelas decyzje ( z tego i z tego powodu..) ,że wyprowadzasz sie wraz z dzieckiem za ponad miesiac bo nie możesz juz wytrzymac i żądasz prywatnosci ( nie pragniesz ,ale żądasz...) nie czujesz się jak w domu a jak w gościach a to,że nie pozwala Ci o niczymkolwiek decydować utwierdza cię w tym przekonaniu. I narazie go nastrasz i niech on cos z tym zrobi. a jak nie to naprawdę rzuć wszystko i się wyprowadz!! Taka rozłąka tymczasowa dobrze zrobi a i Ty zaczniesz trzeźwo myśleć i odpoczniesz od tego wszystkiego. Z reszta od razu poczuejsz sie jak u siebie w domu nawet w wynajętym.

ja bym się czuła jak w więzieniu. Albo...MAM PLAN DRUGI. powiedz o wszystkim mężowi wraz z wyprowadzką i jeśli on to oleje to zacznij normalnie chodzić po domu w bieliźnie a jak powie coś to powiesz,że przecież nie widzisz problemu a TY CHCESZ SIĘ CZUĆ JAK U SIEBIE. I koniec kropka. może zacznie widziec problem

Wyprowadz sie. To tez twoj dom, wiec miejsce w ktorym powinnnas czuc sie swobodnie, swojsko, a nie zastanawiac sie nad kazdym ruchem...

posiedz jeszcze pare lat w tym domu to.. nabawisz się depresji i bedziesz łykać mase tabletek do konca zycia

Chodź nago po domu niech szwagier popatrzy. Wszystko zostanie w rodzinie

Z tą bielizną, było tak, że jak mówiłam, że nawet we własnym domu w gaciach chodzić nie mogę, to powiedział "a kto ci broni". Fakt faktem on w majtkach chodzi. A z tą wyprowadzka... Przemyślę...

23:51 masz rację, może tak być

Z ta wyprowadzka itp to was chyba poniosło... Autorko weź na spokojnie napisz sobie na kartce co ci przeszkadza a co mimo nie wygody jesteś w stanie zaakceptować a potem na spokojnie porozmawiaj z mężem, przedstaw mu swoje argumenty i postarajcie sie znaleźć tz złoty środek. Powodzenia.

Dziękuję za wszystkie odpowiedzi.

Opowiedz ciąg dalszy! jestesmy ciekawi

Jesli dom jest na pół, to albo jeden brat spłaci drugiego, albo dobudować łazienkę, zrobić swoje wejście i żyć jak sąsiedzi. Mówić grzecznie dzien dobry. i nie wchodzić sobie w drogę. Ty męża nie proś, ze ma zrobić łazienkę, ty tego żądaj. Jak nie będzie chciał to wnieś wielką wannę do kompania dziecka i siebie, nocnik z którego dziecko będzie korzystało i powiedz mężowi, że jak łazienka będzie zamknięta to ty też skorzystasz. Rób coś, bo cię całkiem stłamszą.

Ja uważam jak 15.27

Bardzo ci wspólczuję i myślę tak jak osoby przede mną. Ządaj łazienki, bo to podstawa, nie wyobrażam sobie korzystać ze wspólnej łazienki i ubikacji. A jak ze sprzątaniem, macie dyżury. A co do sprzątania podwórka , to pytasz się mężą konkretnie, co masz zrobić z liśćmi, które zgrabisz, niech ci powie gdzie wynieść. Rozmawiajcie więcej ze sobą. Mów co cię wkurza. Nie wyprowadzaj się. Jesteś na takich samych zasadach jak żona drugiego brata. Tupnij w końcu nogą. A gdzie są twoi teściowie, że tak głupio podzielili dom.

dla mnie dramat, na prawdę nie przesadzam, piszę szczerze...chyba jesteś podobny typ jak ja, tobie tam zawsze będzie źle!!! nie wyobrażam latami dzielić łazienkę z inną rodziną :O, brat, czy nie brat, teściowie, czy rodzice, nie nie nie! nic nie jest na prawdę twoje i nic nie możesz zrobić po swojemu, do tego jeszcze ciągłe uważanie żeby komuś nie wadzić...

no właśnie to jest rodzinny dom twojego męża, nawet nie można powiedzieć że to jego dom, a co mówić o tobie...ale jak to możliwe, chyba nie znam takiego przypadku, żeby jedna rodzina dzieliła łazienkę z drugą, to chyba jakaś tymczasowa sytuacja rozumiem?

Napisz jak ci się żyje? Zmieniło się coś?

Tu autorka. Jeszcze raz dziękuję za wszystkie wpisy. Jak narazie nic się nie zmieniło. Pokłóciłam się z mężem o inną sprawę i nie odzywał sie do mnie dłuższy czas, więc tego tematu nie miałam nawet jak zacząć. Teraz jest ok. i powoli przygotowuje grunt do rozmowy. Długo rozmyślałam nad Waszymi wpisami. I chyba w końcu dojrzałam do tego, że (jak to ktoś ujął) czasem trzeba tupnać nogą. Zacznę od łazienki. Jeszcze spróbuję po dobroci, ale jak się nie uda, to użyję nowego argumentu- Z "panieńskich" czasów mam odłożoną pewną sumę pieniędzy. Miała być na czarną godzinę. Powiem mężowi, że właśnie ta godzina nadeszła. Albo robimy łazienkę i zyskam tą (za przeproszeniem) cholerną prywatność albo...

Mam inną propozycję - po rozmowie o łazience - jesli nie przyniesie efektu, kup coś na rozwolnienie i dosyp męzowi, szwagrowi i szwagierce - do napoju, czy obiadu, w tym samym czasie, a potem patrz jak sie bija o łazienke:) Sami przyleca, żeby druga dorobić:)

gość dziś dobredobre :)

Mam podobnego męża do twojego. Myśli, że pracuje i jest fajny. Do tego mieszkamy u jego rodziców. Lekceważy mnie jak twój ciebie, wszystko co robię i tak mu się nie podoba. Nawet poklocic się na osobności nie można tak wiem takie uroki mieszkania z teściami. Autorko szczerze współczuje i rozumiem.

ja mówię poważnie - mieszkalam jakis czas w internacie i nawet czasami kilka osób zostawałao na weekend, była tam lodówka, miałam w niej rzeczy z domu - przetwory jakies mięso, czy dżem w słoiku (akurt wtedy mialam bardzo biednie i tylko to jadłam co przywiozłam z domu). No i ktos sie połakomił.... srodek na rozwonienie załatwił problem;)