Niepłodne...

Od dwóch lat staram się o dzidziusia. Najpierw okazało się, że mam niedoczynność tarczycy, potem wynik nasienia męża bardzo zły- O % prawidłowych plemników, u mnie nie za wysokie AMH-1,03. A ostatnio miałam HSG- lewy jajowód całkowicie niedrożny, prawy udrożniono ale po wysokim ciśnieniem i wieloetapowo:( Czyli jego drożność jest mocno wątpliwa. Najgorsze jest to, że już przestałam wierzyć w to, że kiedykolwiek uda mi się zostać mamą. Chciałabym aby do tego tematu przyłączyły się inne dziewczyny, które również mają podobne problemy, abyśmy mogły się wspierać, radzić sobie. Chyba potrzebuje koleżanki, której mogłabym się wyżalić. Niestety nikt nie wie o moich problemach z ciążą:( Dlatego też tutaj szukam bratniej duszy...

Zawsze sobie mówiłam, że jak nie będę mogła mieć dzieci to zaadoptuję jakąś maleńką sierotkę. Nasi znajomi zaadoptowali najpierw dziewczynkę 6 letnią a potem jej braciszka 2 latka. I są tacy szczęśliwi. Te dzieci są od zawsze ich, jakby u nich urodzone. Tak bardzo je kochają.

Miałam niedoczynność tarczycy, insulinooporność, zaburzenia hormonalne a mąż nekros*****e czyli też 0% żywych plemników. Jak jest teraz? Mam 6 letnie dziecko ;-) Grunt to porządny specjalista, który dobierze leki dla ciebie i męża, seks dla przyjemności i zajęcie głowy czymś innym np. sport, hobby, pasje. Głowa do góry, nadzieja umiera ostatnia! :-)

Zapomniałam dopisać, że też miałam robioną drożność jajowodów.

Niestety przy niedrożnych jajowodach naturalna ciąża jest niemożliwa. Zostaje więc in vitro, albo właśnie adopcja. Też kiedyś myślałam o adopcji- w razie gdybym była bezpłodna. Dziś kiedy to stało się realne, ze wszystkich sił chciałabym walczyć o własne dzieciątko. To nie jest tak, że przekreślam adopcję. Ale wiem, że musi być to na prawdę przemyślana decyzja.