Dlaczego musi tak być

Jest noc z piątku na sobotę, moje myśli powinny być wolne od smutków, a jednak takimi nie są. Siedzę sama w ciemnym pokoju i rozmyślam, czując jak łzy napływają mi do oczu. Tak bardzo jest mi teraz źle.

bo tak i już, nie wnikaj bo z ciemnego pokoju przeniosą cie do białej sali

Nie umiem się pogodzić z samotnością i niską pozycją. Próbowałam, ale zawsze kończyło się tak, że wybuchałam.

czemu myślisz, że masz słabą pozycję?

a ja nie moge zrobić zadania przydały by się konsultacje i za dużo powiedziałam :(

Co się stało?

Uważam tak, ponieważ odkąd pamiętam zawsze byłam kimś gorszym od innym, kimś, kim nie trzeba się liczyć. Często pomijana, na marginesie, bez znaczenia, outsider. Nigdy nie było tak, żebym wzbudzała autorytet, przeciwnie - często totalnie mnie olewano. Co z tego, że chciałam się zbliżyć do ludzi, co z tego, że miałam tyle pomysłów, życia, skoro nigdy nie byłam rozumiana i ważna dla innych. Teraz przekroczyłam ćwierćwiecze i już mi się nie chce starać.

A studiowałaś coś?

Mam już dość takiego życia. Nie dość, że jestem samotna, to jeszcze różne osoby srają mi po głowie. Wszyscy myślą, że jestem słaba i dlatego mają mnie za nic...

błąd, nie żyje się po to aby sympatię innych zdobywać. Spróbuj teraz skupić się na sobie, na swoich pragnieniach i celach. Ja na przykład skupiałem się na nauce od wczesnych lat, skończyłem dobre studia i teraz zbieram tego owoce. Podróżuję po świecie i nikt mi nie jest do szczęścia potrzebny. Ludzie sami zaczynają do mnie lgnąć, ale głownie przez to, że mam pieniądze ;) wiec ich olewam

Tak. Aktualnie jestem już po studiach, pracuję.

Gość z 00:41 - to super, że nabrałeś takiego dystansu, zazdroszczę ci tego. :) Co prawda ja też staram żyć swoim życiem i realizować własne cele, mam pasje itp., ale nie potrafię całkowicie zapomnieć o ludziach. Tak się składa, że jestem typem osoby zaangażowanej, wychodzącej z inicjatywą, energicznej, chciałabym organizować różne akcje, spotkania itp., a do tego, niestety, potrzeba współpracy z innymi osobami. Brak odzewu z ich strony sprawia, że tracę mobilizację.

to będziesz cierpieć, jak nie zdobędziesz umiejętności separowania ludzi wartościowych od chlewu

Przykro mi to pisać, ale coraz rzadziej spotykam normalnych, wartościowych ludzi. To tylko pogłębia moją izolację. Odczuwam nienawiść do większości ludzi i czuję się sfrustrowana. Szkoda, bo tyle we mnie energii i pasji, które mogłabym przekuć na konkretne działania pożyteczne dla świata.

a co konkretnie chciała być realizować?

Chciałabym organizować wycieczki tematyczne, spotkania poświęcone kulturom sąsiednich krajów oraz akcje mające na celu pomoc innym itp.

to jaki problem, masz trochę czasu jedź na wschód :) może kogoś poznasz. mam paru znajomych z Ukrainy

na przykład ja na sylwestra lecę do Rio de Janeiro sam, 2 lata temu już tam spędzałem sylwka i mi się spodobał ten klimat, poznałem na Copacabanie grupkę ludzi w moim w wieku i z nimi się bawiłem.

Bardziej ciągnie mnie na południe, do Czech, na Węgry lub na Bałkany - kilkumiesięczna podróż stopem zrobiła swoje. ;) Marzę, żeby kiedyś tam powrócić, poznałam w końcu tyle fajnych osób i przeżyłam piękne chwile. Niestety aktualnie pracuję i nie mogę sobie pozwolić na dłuższą wyprawę, nad czym ubolewam. Dlatego tkwię w miejscu i czuję się coraz bardziej sfrustrowana. Odnoszę wrażenie, że ludzie z mojego otoczenia kompletnie nie słuchają tego, co do nich mówię, że jest im to obce. Nie wiem czym to jest spowodowane. Może mam za mało charyzmy i nie jestem przekonująca? Może uchodzę w czyichś oczach za nieśmiałego słabeusza?

No to fantastycznie. Brazylia super kraj, taki barwny i pewnie też ludzie bardziej otwarci. Ja w tym roku na sylwka jadę do Pragi stopem z koleżanką, może też kogoś poznamy i będziemy się dobrze bawić. Ja zawsze będąc w podróży czuję się innym człowiekiem, staję się radosna i pewniejsza siebie. Na co dzień niestety taka nie jestem. Brak mi pewności siebie i często ogarnia zwątpienie. Z chłopakami też, rzecz jasna, u mnie do kitu. Poznałam faceta, który najpierw zarzucił mi, że jestem zbyt zamknięta w sobie, a potem, jak już się bardziej otworzyłam, olał. :(

ja uciekam spać, w każdym bądź razie życzę więcej wiary w siebie. Pozdrawiam

Dziękuję za rozmowę, pozytywny człowieku :) Dobrej nocy i powodzenia w realizacji planów!

skąd jesteś i ile masz lat