Facet z chorobą afektywną dwubiegunową

Jeśli możecie przeczytajcie proszę..jakiś czas temu poznałam na necie faceta.Fajnie się pisało, wspólna pasja i ogólnie wszystko ok.Ja trochę z dystansem bo nie miałam akurat dobrego momentu na zawieranie związków...ale tak wyszło, że zaczęliśmy się spotykać, On 3 dnia naszej rozmowy oświadczył, że będę jego żoną...cóż rozbawiło mnie to trochę i poprosiłam żeby się tak nie zapędzał ;) ogólnie z jego strony euforia, codzienne wyznania, że mnie kocha i uwielbia... człowiek dobry i wrążliwy z pasjami,piszący wiersze...ja trochę z dystansem do tego wszystkiego.Spotkaliśmy się pary razy po kilka dni, no naprawdę wspaniały człowiek.Potem powiedział mi że ma problemy, że jest chory na chorobę afektywną dwubiegunową i nerwice.Po jakim czasie przestał sie w ogóle do mnie odzywać, stwierdził, że ma problemy którymi nie chce mnie obarczać i kontakt się urwał...Wówczas nie wiedziałam że to sprawka tej choroby, zagłębiłam się w temat i zrozumiałam o co chodzi.Po pół roku sama napisałam do niego co słychać jak żyje.Bardzo się ucieszył znowu euforia dowody miłości,spotkaliśmy się na parę dni wszystko mi wyjaśnił, wiem że mu było ciężko.Już myślałam że będzie ok ale tak mi coś zaświtało, że skoro już raz tak zrobił, zrobi następny i stało się...znów przestał się odzywać, wykasował swoje konto i nie dzwoni od miesiąca.Dawniej dzwonił codziennie lub co dwa dni, też się trochę martwię a jednocześnie jestem zła na niego i nie chcę się znów odzywać.Jak myślicie co zrobić odezwać się czy nie? :(

na tym wlasnie polega ta choroba ?

Choroba polega na tym że występują powtarzające się epizody depresji i mani

Choroba afektywna dwubiegunowa (CHAD) jest poważnym schorzeniem o przewlekłym przebiegu. Nazywana jest „afektywną”, gdyż jej przejawem są nadmierne, chorobliwe, nieraz skrajne zmiany nastroju. Pojawiają się one jako element występujących okresowo depresji i manii. Analogicznie do depresji, choroba ta, nie powinna być jednak określana jako „choroba nastroju”. W jej przebiegu dochodzi bowiem do rozregulowania wielu funkcji organizmu, a nie tylko mechanizmów regulujących podstawowy nastrój. Spektakularne zmiany, nieraz bardziej odczuwane przez chorych, dotyczą poziomu ogólnej witalności, energii, napędu „fizycznego” i „psychicznego”, rytmów snu i czuwania.

jak masz do czynienia z taką osobą to musisz mieć silną osobowość,obrażanie nic nie da,jak dla mnie to za trudne dla Ciebie,prawie dla każdego,zamartwianie się pół roku czy żyje ktoś kochany ,rób jak chcesz ,najlepiej bądź jak przyjaciel

Skąd ja to znam... Nie dam Ci złotej rady,bo nie jestem Twoim księciem. Ale sadze,ze On po prostu potrzebuje Twoich zapewnień - takim sposobem próbuje to osiągnąć. Ja bym spróbowała na Twoim miejscu ten ostatni raz. Pogadała powaznie o wzajemnych oczekiwaniach i potrzebach.

No tak ja wszystko rozumiem ale ja się boję być na całe życie z człowiekiem z taką chorobą, poza tym za krótko się znaliśmy żeby już myśleć o małżeństwie, to mnie też trochę przeraża :( to wszystko się zaczęło dziać za szybko

Ja mu powiedziałam że możemy się spotykać, ale na wszystko inne jest za wcześnie, wspólne mieszkanie i tp. teraz wiem że to euforia spowodowana chorobą, bo za jakiś czas ta eforia zamienia się w depresje i izolacje przed całym światem :(

Zapomij o nim

Strasznie mi go szkoda, bo to bardzo dobry człowiek z dobrym charakterem ale faktycznie skoro tak zadecydował tak będzie lepiej.

Nie brnij w to dobrze Ci radzę :)