Bycie kobietą to przekleństwo

Nie chcę być już kobietą. To nie był mój wybór. To nie moja wina. Nie czuję się jak człowiek, tylko jak maszyna zaprogramowana tylko do przedłużania gatunku. Nienawidzę menstruacji. Utrudnia mi życie. Może sobie nie życzę, aby leciała mi krew? A i tak muszę to znosić, rozrywa mi wtedy brzuch tak, jakby ktoś mnie rozcinał nożami od środka. Żadna tabletka nie pomaga. Przeraża mnie możliwość ciąży. Nie chcę się szybciej starzeć. Jestem słabym, chorowitym, otępiałym stworzeniem na łasce i niełasce hormonów. Czy któraś z Was nie myśli podobnie? Gdyby przed urodzeniem dano mi wybór, chciałabym zostać mężczyzną. Ale los zdecydował inaczej i muszę się męczyć całe życie...

czego płaczesz, mogłaś popaść jeszcze gorzej i urodzić się krową, wtedy by cię jeszcze doili

Kobieta daje życie, czy może być coś wspanialszego ? Chciałbym się urodzić kobietą.

Tez bym chciala byc mezczyzna, nikt mi nie dal wyboru, jestem narazona na tyle rzeczy, moja kobiecosc mnie obrzydza, moge zostac wykorzystana, czuje sie gorsza, slaba. Facec***atrza sobie i mysla "Ale bym ja bral", jestem delikatna i wrazliwa, ale oni to maja zapewne gdzies, jestem narzedziem. Nie chce miec faceta, nie moge sie doczekac emerytury.

Nie, nie przekonuje mnie "dawanie życia", dla mnie prokreacja to przekleństwo-gorzkie zwycięstwo gatunku nad jednostką. Kojarzy mi się ze śmiercią. Dlaczego nikt nie rozumie, że nie chcę nosić ciężaru, wymiotować i w bólach wydawać nowy organizm na świat? Czemu nikt nie uszanuje tego, że się tego boję, nie chcę tego i mnie to obrzydza?

Doradźcie proszę, jak mam z tym żyć? Jak mam zaakceptować płeć, która przynosi mi tylko ból, strach i cierpienie?