mam doła przez to

Cześć. Prosze o wyrozumialosc i porady szczere komentarze, gdyż nie jest to prowokacja, jest to problem. Mam doła mam dosyć tej sytuacji. Mam 31 lat Mieszkam z rodzicami .Pracuje w sklepie . Rodzice traktuja mnie jak 12 latke ,zniechecają mnie do załozenia rodziny , mama od malego wpajała mi ze rodzina mąż dzieci to marna przyszlość. Sama sie w tym pogubilam bo są nadopiekuńczy wobec mnie ale pomieszane to jest bo mama jest agresywna wobec mnie. Nie mam faceta bo nie mam szans kogos poznac czy zaprosic do domu na kawe itd.. nie mam swojego towarzystwa. Mam blokade Bo jest mi wstyd, jesli znajomi zobaczą jak jestem traktowana. Nie ma mowy zebym nie poszla do kościola, musze isc w kazdą niedziele. Mama czesto na mnie krzyczy. Nawet gdybym poznala jakiegos faceta to dlugo nie wytrzymalby gdyby zobaczyl jak jestem traktowana. a poza tym rodzice nie chcą zebym kogos miala, wtrącają sie zawsze. Wiem ze jest opcja i pewnie to poradzicie mi - wyprowadzka z domu, ale boje sie ze nie dam rady sie utrzymac ,nie stac mnie wynajac mieszkanie. Ciezko jest sie utrzymac za najznizsza krajową. Prosze o zrozumienie i wsparcie. Pozdrawiam. Kasia

wiem i zdaje sobie sprawe z tego ze jestem w takim wieku ze już nikogo nie poznam. Moze nikt mi nie uwierzy ale rodzice wymagają ode mnie bardzo dużo , nie moge poczuc sie dorosla.

nie moge sama o sobie decydowac , musze wszystko konsultowac z rodzicami

wiem właśnie, teraz od nowego roku zalatwie sobie jakis pokój stancje. Mam depresje. Najgorsze jest to ze oni sa wobec nie agresywni zwlaszcza mama. mam dosyc takiego traktowania.

Jesli sie nie sprzeciwisz raz drugi i trzeci to z pewnoscia nikogo nie poznasz. A jesli kogos poznasz to nie jest problem spotykac sie poza domem a z czasem powiedziec facetowi o relacjach rodzinnych. Jest wiele opcji ale najistotniejsza zalezy od ciebie i twojej asertywnosci wobec matki nie ma innej drogi albo zaczniesz miec swoje zdanie albo wyprowadzka.

za kazdym razem gdy mialam swoje zdanie oberwalam , zostalam uderzona. Tłumacze im ze jestem dorosla ale nie rozumieja. A jesli chodzi o poznanie faceta to juz sie z tym pogodzilam , zaden facet nie zaakceptuje takiej kobiety która ma takie problemy, najgorzej jesli odbierze to jako przyzwolenie i tez bedzie mnie traktowal źle i bił (gdyby jakiś się trafił) mam dosyc potrzebuje swietego spokoju.

Nie stawiałas od poczatku granic a oni je skutecznie pzesuwali Musisz sie odciac.Najlepiej wynajac sobie pokoj na poczatek Czujesz ze jestes gotowa na zmiany i dasz rade?

dzieki, ale wiem ze łatwo nie będzie ,jest mi przykro ze moi rodzice mnie tak traktuja

stawialam na swoim ale bylam zastraszana i bita, najgorsze jest to ze nawet w miejscach publicznych Troche sie boje ze sobie nie poradze

Ty zartujesz prawda? no np.z tym ze dostalas jak chcialas miec wlasne zdanie. Przeciez takie rzeczy nie moga miec miejsca w dzisiejszym swiecie!

naprawdę ja nie żartuje, tak było od początku. Moja rodzina jest religijna ,chodzenie do kościola, nie wazne ze mam tyle lat musze ich sluchac. Przykre to jest ze nie mam wlasnego zdania. na moje sprzeciwy mama odpowiadala agresją NAPRAWDE.

dlatego stracilam wiare ze jeszcze poznam kogoś, zaden facet nie zaakceptuje takiej kobiety, dla kazdego bede dziwaczna

musisz sie odciac,postawic granice inaczej zawsze bedziesz dla nich popychadlem dasz rade

wiem ze niektórym moze sie wydawac to dziwne i nie do pomyślenia , ale tak jest. najgorsza jest ta przemoc, kara tylko dlatego ze chcialam miec swoje zdanie

Wiesz co, mnie rodzinka dała do zawodowki, bo "sobie nie poradzę " :o ale ja sobie poradziłam. Skończyłam studia, pracę mam i kochającego męża. Wyprowadziła się do innego miasta. Dzieciństwo i dorastania to mój koszmar, który ciągnie się za mną cały czas, ale trzeba walczyć o siebie. Jak nie teraz to kiedy? Musisz zrozumieć przede wszystkim to, że oni nie mogą tak cię traktować. Nie pozwól na to i nie bądź ich więźniem na własne życzenie.. Pogodz się, że oni tacy są, to nie twoja wina, co byś nie zrobiła, to om będzie źle.. Odetnij się od tego. To trudne. Kiedyś tak miałam że starsza toksyczną siostrą. To najlepsze rozwiązanie. Wyprowadzić się.

chodzilam do psychologa ,byłam nawet z rodzicami ale oni potem nie chcieli chodzic na terapie ,nadal mnie tak traktują, słowa psychologa to dla nich totalne zero.

wiem musze od nowego roku wyprowadzam sie do innego miasta o 170 km dalej , wiec zmiana pracy w poniedzialek zwalniam sie ale jest 3 tyg okres wypowiedzenia Mam nadzieje ze jakoś to poukladam, boje sie , wiem ze beda mnie straszyc.

Godzac się na to dajesz im przyzwolenie. To twoje życie, weź je mocno w swoje ręce i zmień to. Poczytaj sobie jak radzić sobie z toksycznymi ludźmi, wiej od nich!

Matko swieta! to co ty jeszcze robisz w tym chorym domu! Pokoj wynajmuj i to szybko,odetnij sie od tej patologi calkowicie. Zycie masz jeszcze przed soba i wszystko sie ulozy,nie daj sobie wmawiac ze bedzie inaczej bo to bzdury! Wszystko zalezy od ciebie badz pania wlasnego zycia bo szkoda kazdego dnia! Zobaczysz jaka ulge poczujesz gdy sama bedziesz decydowac o wlasnym zyciu. Nie daj sie dziewczyno! i zacznij w koncu zyc!

Moze masz jakas kolezanke w tym miescie,kogos znajomego

Najpierw znajdź pracę, a później się zwolnij. Nie tak łatwo o pracę, bez niej już całkiem będziesz uziemiona.. Zbieraj sobie teraz jak najwięcej kasy i szukaj pracy oraz pokoju.

nie rozumiem tego ze tak mnie traktuja, myślalam ze gdy skoncze 18 lat bede mogla zyc po swojemu (nie mam na mysli imprezowania alkoholu fajek itp) nie oto mi chodzilo, chcialam poznac kogoś, kiedys spotykalam sie z chłopakiem taka pierwsza milosc , mialam 18 lat ale on zerwal strasznie to przezylam plakalam z tego powodu żalilam sie mamie i dostalam od niej, uderzyla mnie, krzyczala "jak mozesz plakac przez chłopaka , to zaden problem!!! do książek ,do kościoła!!!!! - krzyczala. strasznie to przezylam, w nikim oparcia

Twoja matka to typowa matka tosyczna.Uciekaj jak najszybciej,wiem łatwo nie bedzie.Im zrobisz to szybciej to lepiej dla ciebie.Bo jak beda starsi i wtedy zdecydujesz sie odejsc to bedziesz dla nich najgorsza,wyrodna córka ,która zostawila biednych,starych rodziców.

miasto w którym chce mieszkac jest dalej o 170 km ale chce tam byc bylam okazjonalnie kilka razy i bardzo mi sie podobalo mam tam znajomą panią w wieku mojej mamy i kolezanke w poblizu tegoż miasta, podania porozsyłałam tam glównie do sklepów bo wiem ze z doświadczeniem lepiej o taką samą branże, i pokój ale jeszcze 3 tyg musze byc tutaj bo okres wypowiedzenia , no chybaże szef wyplaci mi z urlopem. wszystko sie okaze w poniedzialek

Pieniadze za urlop by ci sie przydaly wiec moze warto z szefem szczerze porozmawiac? Nie sadze zeby w takiej sytuacji robil ci problemy a wrecz przeciwnie.

chociaż nie licze na pomoc tych znajomych tam , nie mam zaufania. kiedys sobie marzyłam ze juz w tym wieku bede miala wlasną rodzine , ale zycie pokazalo inaczej , wiem ze to głównie ja tak ułozylam. teraz w tym wieku to nawet marne szanse by zajsc w ciaze, i do tego ten stres to wszystko traumy itd.. Nie chce tez pierwszy lepszy facet i juz ojciec dziecka- to nie dla mnie. wiec głowy sobie juz facetem nie zawracam.

musze porozmawiac z szefem ale to zalezy od sytuacji z pracownikami , bedzie musial przyjąc i przyuczyc kogos na moje miejsce.. wiec przez okres wypowiedzenia raczewj bede, no okaze sie w poniedzialek.

wstydze sie ze mam taką sytuacje , nie raz chcialabym z kims pogadac o tym szczerze ale to wstyd. bo mam juz tle lat a traktowana jestem jak 12 latka

Daj spokoj przyuczenie to gora dwa dni (tez jestem handlowcem),szczera rozmowa z szefem napewno sie oplaca.

to nie jest problem, z szefem jakoś porozmawiam. Najwazniejsze zebym znalazla szybko prace w mieście w którym zamieszkam