Problem z nauczycielką. .

Cześć. Tak jak w temacie mam problem z nauczycielką. Nie jest to problem pokroju: nauczycielka się na mnie wyżywa. Wręcz przeciwnie: nauczycielka mnie strasznie faworyzuje. Ale zaczynam od początku. Chodzę do gimnazjum w małym miasteczku. Uczę się nawet dobrze, choć świetnie nie jest. Od początku roku moja nauczycielka zmieniła nastawienie w stosunku do mnie. Nigdy mnie nie lubiła (zresztą z wzajemnością), a teraz wyższa mnie ponad wszystkich. Ciągle mnie chwali, strasznie się o mnie martwi, jak nie wzięłam śniadania do szkoły(zaspałam) to dała mi swoje mimo moich protestów. Jak składałam jej życzenia z okazji dnia nauczyciela to powiedziała, że ma mi coś bardzo ważnego do powiedzenia, ale powie mi to dopiero jak skończę szkołę. Często chwyta mnie za ręce. Raz na konkursie ni z gruszki, ni z pietruszki stanęła za mną i objęła mnie ramieniem. Dużo osób zauważyło jej dziwny stosunek do mnie. Śmieją się z tego wiec ja też się śmieje, ale w głębi serca źle mi z tym. Niedawno były święta, a co za tym idzie wigilie klasowe. Stwierdziłam, że w tym roku odwiedzę większość klas i nauczycieli. Długo się zastanawiałam czy pójść do niej, ale w końcu poszłam. Chciałam normalnie złożyć życzenia, przełamać opłatek i wyjść. Gdy tam weszłam panował wielki gwar. Podeszłam do niej bo siedziała na krześle. Ona wstała, uśmiechnęła się, powiedziała, że jestem super i mnie przytuliła. Przestraszyłam się. Początkowo nie odwzajemniałam uścisku, ale potem to zrobiłam. Po jakimś czasie nadal trzymając mnie w pasie i nie odrywając swojego brzucha od mojego odsunęła się ode mnie. Zapytała czy wiem dlaczego tak a nie inaczej. Ja spanikowałam. Nie wiedziałam o co chodzi, ale odpowiedziałam, że wiem. Ona znów mnie przytuliła i powiedziała, że ja to jestem udana. Potem odsunęła się i trzymając moją rękę wyszła razem ze mną z klasy. Do końca dnia starałam się jej unikać. Siedziałam w swojej klasie, chodziłam wszędzie z koleżankami. Gdy wychodziłam ze szkoły ona czekała. Moje koleżanki stwierdziły, że to dziwne, że ona tu jest (zawsze jedzie od razu do domu, a one nie wiedziały wtedy co między nami zaszło), ale poszliśmy tam. Jak tylko mnie zobaczyła zaczęła się uśmiechać i próbowała spojrzeć mi w oczy. Zapytała czy pamiętam co mi powiedziała. Odparłam, że wiem (zrobiłam to z uśmiechem). Ona podeszła do mnie i zaczęła zatem że mną iść w stronę jej samochodu. Idąc nadal się uśmiechała i potargała mi włosy. Teraz mamy ferie świąteczne, a ja cały czas o tym myślę. Nie wiem co dalej robić. Boję się jej. Niedługo do szkoły i tam będzie ona. Jak mam się zachowywać? Co dalej począć? Proszę o normalne odpowiedzi. To naprawdę ważne.

ale historie wymyślasz dziecko drogie :) podnieca Cię pisanie takich bajek ?

Potem się obudziłam cała spocona!!!

Jak wymyślasz bajki, to musisz zwrócić uwagę na styl pisania. Poczytaj posty na forum, a będziesz wiedziała lub wiedziAŁ, jak pisać, żeby forumowicze łyknęli :)

http://fitnessexcercises.weebly.com/