Odrzuciłam oświadczyny

Mam 34 lata i życie tak mnie doświadczyło , że do facetów nastawiona jestem bardzo negatywnie . Oczywiście można powiedzieć, że jestem przysłowiową "starą panną ". Jakiś czas temu poznałam pewnego faceta . Od razu , gdy pojawił się na horyzoncie poczułam , że chcę poznać to bliżej . Pierwszą rzeczą która mnie zainteresowała to czy ma na palcu obrączkę ( taki przystojny , dojrzały facet bez żony ?) . Jak później się okazało jest po rozwodzie . Zaczęliśmy się spotykać . Początkowo traktowaliśmy to oboje jako przyjaźń . Czasami jakiś teatr , kino , wspólny wypad na sushi , lecz po jakimś czasie zaczęło iskrzyć . Zauroczył mnie kompletnie jako facet z każdym dnie pokazywał , że jest inny niż Ci wszyscy , których spotykałam wcześniej . Dojrzały , czuły -pomyślałam, czemu nie ? Od paru miesięcy jesteśmy razem .Grafik oboje mamy napięty . Szczególnie ja , zawsze byłam typem kobiety dla , której najważniejsza jest praca , jakaś pasja , bywa , że wracam do domu po 22 . Chcieliśmy zrobić sobie wspólny wypad przedświąteczny. Pojechaliśmy w góry do pięknego hotelu . Było cudownie, bajecznie do momentu , gdy on się nie oświadczył . Powiedział , że mnie kocha , że chce ze mną być - a ja ? Odpowiedziałam , że muszę się zastanowić . W jakimś sensie dałam mu do zrozumienia , że nie jestem pewna . Niby bo kocham , czuję się szczęśliwa , ale dlaczego mam tak wielkie obawy , że z nim też mi nie wyjdzie . Czy można wątpić ,czy kochamy ?