nie mam cierpliwosci do swoich dzieci

Mam ochote uciec z domu i nie wracac przynajmniej jakis czas. Codziennie dlugo pracuje i wole siedziec w pracy (dosc interesujacej i rozwijajacej, moze w tym problem) niz wracac do nich. Wszyscy znaja mnie jako cierpliwa, usmiechnieta osobe, ktora nigdy nie podnosi glosu, a moje dzieci wyzwalaja we mnie najgorsze strony. Kiedy jestem w domu marze tylko zeby polozyc sie juz spac i moc nie wstawac w nocy. W dni wolne czekam tylko zeby sie skonczyly bo juz wole byc w pracy (zaznaczam ze nie jestem pracoholikiem i lubie odpoczywac). Nie wiem po co to pisze, chyba tylko zeby wylac z siebie smutek i rezygnacje. Milego wieczoru.