Co robić?!

krótki opis mojego problemu - od września 2015 roku znam pewnego chłopaka, ok. 1,5 miesiąca pisaliśmy codziennie po kilka godzin przez czat (proszę sobie darować złośliwe komentarze na ten temat) i bardzo dobrze sie poznalismy, naprawdę było widać, że nie jesteśmy sobie obojętni. Ów chłopak jest fantastycznym czlowiekiem, lecz pomimo wieku (19 lat) przeżył w zyciu naprawdę wiele i od poczatku znajomości nie liczył na 'coś wiecej' ponieważ nie chciał mnie obarczać swoimi dość poważnymi problemami. pisał, że długo się zastanawiał czy w ogole zacząć znajomość, ale zaczal, a ja jestem szczęśliwa, że mu wtedy odpisałam. Jak sam twierdził onieśmieliłam go i bardzo zawróciłam mu w głowie, kilka razy dodał, że jestem piękna i zależy mu na mnie, a z drugiej strony nadal bał się odrzucenia z mojej strony i dla pewności pytał czy nadal jej chcę (chciałam i nadal chcę!) Te 1,5 miesiąca to najlepszy okres mojego życia. Niestety od trzech miesięcy ze sobą nie rozmawialiśmy (z czasem pisaliśmy żadziej, aż w koncu kontakt sie urwał. Miesiąc później napisał do mnie mniej więcej taką wiadomość 'cześć, jak tam? przepraszam za wszystko... narobiłem Ci nadziei, a nastepnie kontakt się urwał. powiedz. Zakochałaś się? nie powinienem do ciebie pisać, jestem zbyt zepsutym człowiekiem, a ty jesteś wspaniałą osobą, która zasługuje na kogoś lepszego') myślę o nim codziennie i czuję, że nie jest mi obojętny. Dlatego proszę o mądre rady - mam z nim porozmawiać? - ja mam 17 lat - chodzimy do tej samej szkoły widzimy się codziennie na korytarzu i zawsze się z uśmiechem na twarzy witamy - dwa razy bylismy na spacerze