Związki z desperacji

Ostatnio zastanawiam się dość często nad tym ile osób które znamy są w związku z miłości a ile tylko dlatego, że są coraz starsi i boją się że pozostaną samotni. Moglibyście np. być z kimś wiedząc że ta osoba was kocha, dobrze się dogadujecie i fizycznie nawet wam się podoba jednak tak naprawdę nic głębszego do niej nie czujecie? Zaczynam się obawiać, że tak właśnie skończę. Byłam raz w życiu zakochana jednak nic z tego nie wyszło i od tego czasu czuję się cholernie pusta, podobało mi się paru facetów ale to nie było nic głębszego. Jak myślicie mam czekać na kolejny "grom z jasnego nieba" czy po prostu brać co się nawinie i liczyć na to, że po czasie coś poczuję?

Jako osoba ,ktora znalazla druga polowke powiem czekaj ..

A jaką masz/miałaś relację z ojcem? odpowiedz proszę

jaka ja bylam glupia ze wyszlam za niego.

Do gość 16:10 Możesz rozwinąć temat?

Na razie powiem, że relacja z ojcem jest kluczowa dla innych relacji z mężczyznami... Czy możesz odpowiedzieć na te pytania?

ktoś był lub jest w takim związku?

Ja przeżyłam wielką nieszczęśliwą miłość i wyleczyłam sie z niej dzięki związkowi z moim partnerem i byliśmy szczęśliwi 5 lat nie sądziłam że w tym moim poukładanym życiu "trafi mnie grom z jasnego nieba" a jednak miłość do tamtego zawojowała moim światem ale i on był w związku więc na romansie sie skończyło a ja wtedy już nic nie czułam do swojego partnera poza przywiązaniem ...od tamtego czasu minoł rok teraz jeste. W końcówce ciąży ze swoim partnerem i czuje jak dawne uczucie wraca... I niggdy więcej nie chce żadnego gromu bo mój stateczny związek mi wystarczy

Warto poczekać