mój 13 letni syn nie chce iść do szkoły

Mój mąż jako głowa rodziny o modlitwie nawet chyba nie myśli, do kościoła nie chodzi. Choć chciałabym, żeby było inaczej.

Durne mamuśki kafeteryjne patrzę ze mąż z wami powinien załatwić sprawy po męsku i pokazać gdzie jest miejsce baby. Wtedy nie będziecie na kafeterii tyle przebywać i p******ic.

A co to, panna samotna i zazdrość d**e ściska?

Żona musi znać twardą rękę męża. Jak pozwolisz na wszystko babie to wejdzie mężczyźnie na głowę.

https://youtu.be/O6U65V_TP0g Durne baby

autorko , ty nie masz problemów z synem ale z mężem :) 13 latek to garnek hormonów buzujący na ogniu :) to że są z nim problemy ? nic nadzwyczajnego . Zwłaszcza , że jak piszesz chłopak jest uporządkowany i ogólnie pozbierany . Ten incydent który opisujesz to nic nie znacżace zachowanie - może tylko warto " ustanowić " jakiś jeden dzień w miesiącu kiedy syn nie pójdzie do szkoły bez powodu ? albo z takiego właśnie jak dziś - bo mu się nie chce ? chłopak zaczyna dorastać , dojrzewać ,zmieniać swoje postrzeganie siebie i świata - trzeba zmieniać sie razem z nim . Osobnym problemem jest zachowanie - niedojrzałe i nfantylne - twojego męza a ojca chłopca . Czego go uczy takim zachowaniem ? niczego . Tego że problemy trzeba rozwiązywać emocjami , fochami i dąsami . Najgorszy zestaw " metod wychowawczych " Syna przytul bo zachował sie dojrzalej od swojego ojca natomiast z meżem porozmawiaj jak z dzieciakiem bo nie jest on - jak zapewnie sobie wyobraża - ojcem roku .

A jak maz na jeden dzien nie pojdzie do pracy to tez tak samo mu odpuscisz jak synalkowi? Co za kretynka, a nie matka...

Dziękuję. Niestety obawiam się że z mężem nie da się porozmawiać bo on zawsze ma rację, a nawet jak jej nie ma, to i tak racja jest po jego stronie. Taki typ.

Gość z 14.35. Mój mąż nie ma szefa. Dzisiaj leży na kanapie od rana. A to przecież środek tygodnia.

Nie czytasz uważnie moich postów. Prostowalam swojego syna, czy ty będziesz musiała swojego? Tego nie wiem. Mój w tym wieku też jeszcze był ogarnięty i bezproblemowy. Schody zaczęły się za chwilę, jeden dzień nie chciał, potem był drugi... I tak poszla lawina...

Ok, u ciebie była może inna sytuacja, ale czy mój mąż zachowuje się dobrze?

Twój mąż nie wspiera ciebie i syna. Nie ma współczucia. Mój też taki był ja occie miałam w wojkach itp z nimi lepiej się digadyealam. I koleżanki o kuzynki miały lepszych ojców.

Trzymaj męża krótko bo ci ma głowę wejdzie. I módl się

:) modlę się. Ale nie wiem czy to pomoże w sytuacji z mężem.

Alium dobrze pisze Jeśli twój mąż nie zbuduje dobrych relacji z synem, wróży to niestety kłopoty

to zwykle ojcowie psuja dzieci.Bo to nie ich problem tylko matki.ojciec na wszystko pozwala i sie nie czepia dlatego jest "dobry" a matka zla bo wymaga i zabrania.Czesto ojcowie nie uczestnicza w wychowaniu, tylko sie z dziecmi bawia i kupuja co tylko zechce a jedyne zmatwienie to jak sprawy wygladaja na zewnatrz

cześć mow :) jak tam sprawy ?:)

Jakoś leci, jakoś leci... ;-) Tak czytam niektóre wypowiedzi, to pusty śmiech mnie ogarnia... Rzec by się chciało -,,Co ty wiesz o zabijaniu? " A u nas... Dwa do przodu, raz do tylu, czyli generalnie na plus. Ale póki sił, póty walka. Nie ma recepty, no nie ma...choć madrzacych się setki. A do psychologów to i ja zaufania nie mam. Takie tam,, smocze pierdy ".

Ja sama mam jeszcze dzieci przed takimi buntami. Ale że mną rodzice mieli problemy. Ja nie chciałam chodzić do szkoły, eyczynialam cuda....oni też a to mi zabierali telefon a to wymyślił inne kary....było coraz gorzej....i to nie była moja złośliwość.....miałam problem z którym nie umiał sobie poradzić. ...do tej pory mam żal ze mi nie pomogli, że nie umieli ze mną rozmawiać. ...Relacje mamy normalne ale żal gdzieś tam zostal

mow - ale dzieci z wami mieszkają ? jak wnuczek / wnuczka ?:)

No to tak: najstarszy syn się wyprowadził, pracuje, mieszka z dziewczyną. Średni -ten,, problemowy " z nami, uczy się, znaczy chodzi do szkoły ;-). A wnusio z rodzicami dziewczyny, mamy kontakt, widujemy się, a młodzi są nadal parą.

a jak syn sie odnalazł w tej nowej roli ? rozumiem ze nie zmienił sie nagle w mentalnego 40 latka ale czy jakoś ta sytuacja na niego wpłynęła ?:)

Wiesz, on już wcześniej się zmienił, tzn.wiadomo, że to co zawsze determinowalo jego charakter, nie zmieni się chyba nigdy ;-). Jest uparty, po swojemu, ale już nie tak,, na noże ". To,, ojcowanie " też przecież nie takie, jak to normalnie bywa. Jeździ, odwiedza, ale to głównie rodzice dziewczyny przejęli opiekę nad małym. Co będzie dalej... Czas pokaże... Do pełnoletności ma jeszcze rok i wtedy może uznać dziecko za swoje. Na chwilę obecną - bardzo mu na tym zależy.

rozumiem. a jak ty i twój mąż się w tym wszystkim czujecie ? bo najmłodszy to chyba jest dumny że został wujkiem ?:)

Mały to tak jeszcze nie kuma, czyje to dziecko. Tym bardziej, że jest ono w innym domu, więc rozumowaniem kilkulatka tam jest jego rodzina. Wie, że jest wujkiem, ale z jakiego powodu to nie. A i my aż tak o tym nie trabimy ;-)

A my z mężem? No cóż, doszło nam święto :-D. A tak poważnie, jest ok.Czasem się spotykamy, odwiedzamy, płacimy... No i toczy się dalej

a kontakty z rodzicami dziewczyny ?

No to właśnie z nimi od czasu do czasu się spotkamy, średnio raz w m-cu. Jesteśmy ciekawi, jak mały rośnie. I co tu kryć - skradł serca

a jednak :D a ile on ma miesięcy teraz ?

10 m-c :-) słodziak kochany