boje sie mieć dziecko

Jestem w 36 tc więc lsda chwila będzie ze mną moja córcia ale ...zaczełam sie bać że mnie to przerośnie , w glowie układam sobie różne wizje i momenty ale boje sie strasznie że zawiode jako matka i że dopadnie mnie depresja poporodowa tego że moge żałować a przecież niczego na świecie nie pragnłam tak jak dziecka

Też tak miałam. Na dodatek koszmary że upuszcze dziecko, że niechcący mu krzywdę zrobię itd. Na szczęście wszystko minęło jak córka się urodziła. Teraz ma 4 lata, super się chowa i ogólnie uważam że jestem dobra mama. Ale obawy miałam. Ogromne!

Nie martw się większość kobiet się obawia czy da radę. Ja miałam 19 lat jak urodziłam 1 córkę i nie żałuje i nigdy nie będę a byłam przerażona gdy na sali po porodzie były dziewczyny że mna o sporo lat starsze czulam się jak taka siusiara ale zmieniło się to gdy zobaczylam dziewczynę która miała 16 lat z maleńka córka i jej koleżanki uswidomilam sobie że taka smrodziara nie jestem ;-) dziś moja córka ma już 12 lat i zawsze chciałam ją miec, zobaczysz wszystko się zmieni gdy już będzie Twoja coreczka na świecie i ją zobaczysz cały Twój świat będzie się kręcić wokół niej i nie pozwolisz nikomu ją skrzywdzić.Powodzenia i nie martw się bo będzie dobrze zobaczysz :-)

Ja też się bałam. Moja córka ma teraz 1,5 roku, nie mam z nią żadnych problemów ( oprócz naturalnego buntu dwulatka ). Bałam się, że ją upuszczę ( taki lęk miałam do czasu porodu, jak córka była już na świecie wiedziałam intuicyjnie jak ją nosić), a jak zaczynała płakać (płakała tylko gdy była głodna, nie miała żadnych kolek) to byłam cała spanikowana. Szybko poznasz swoje dziecko, pierwsze dwa tygodnie na pewno będziesz jeszcze trochę zestresowana, ale później o ile nie będzie kolek to czas zleci mega szybko. Ja na przykład dalej boję się nosić cudze niemowlaki :) boję się, że je upuszczę, mimo że ze swoim dzieckiem radzę sobie i radziłam całkiem nieźle.

To dobrze, że masz obawy. To znaczy, że jesteś odpowiedzialna i masz świadomość, że czeka Cię największe życiowe wyzwanie. Ja też się bałam, a teraz mam 4,5-miesięcznego synka i wszystko intuicyjnie ogarniam. Jest moim największym szczęściem :)