Nic mnie nie cieszy,co mi jest

Zauważyłem, że od roku kompletnie nic mnie nie ciszy. Mam 30 lat, rodzinę - żonę i dziecko. Rok temu wprowadziliśmy się do nowego domu, który sam budowałem (dużo rzeczy robiłem sam od , instalacji elektrycznej, co, co2, kanalizacji, murowania ścian, sufitów podwieszanych, gipsowania, szpachlowania, malowania, panele, itp itd. Byłem tym bardzo zmęczony bo tempo było szybkie, wszystko w 2 lata. Posiadam 2 samochody, pracę 3000zł na rękę, żona ma 1600zł. Dziecko chodzi do przedszkola. Raz w roku firma wysyła mnie na wyjazd zagraniczny (szkolenie się to nazywa..) w takie miejsca jak Dubai, Tailandia, Kenia, Maroco, Kuba, USA. Brazylia, Meksyk, różnie za free. Nie mniej jednak w pracy zapierdzielam, a pracuje z ludzmi więc jest co robić. I teraz nie wiem czy się wypaliłem, czy mam depresje czy cholera wie co. Czuje się spięty, nerwowy i kompletnie nic mnie nie cieszy. Najchętniej zamknałbym się w chacie, wyłączył telefon i nic nie robił, nawet wstać mi się nie chce rano i iść do pracy. Cały zapał gdzieś przepadł. Co to może być? Starość ? Przemęczenie ? Depresja ? Nic mnie nie cieszy.

Niestety mam to samo i to długo i nie potrafię się podnoiesc z tego dołka. Nawet już leczyłam się na depresje ale na dłuższą mete wcale mi to nie poprawiło nastroju.Rano ledwo wstaje, mine mam taka jakbym chciała zabc, na niczym mi nie zależy.Bimbam sobie w pracy, olewam ludzi...nawet usmiechac m się nie chce..

no dokładnie. Żona czasami pyta mnie czy jestem na coś zły, taką mam minę. Nerwica jakaś ?

Nerwica, stres, depresja...ale co z tego jak te tabletki nie pomagają na to?Owszem na początku działają ale leczysz się kilka miesięcy czy rok i przestają działać. Wrcałam do leczenia parokrotnie ale i tak miałam posępny humor i niechęc do działania.Mozesz zawsze sprobowac, może tobie pomoze. Mi to wygląda na klasyczne stany depresyjne i być może jakaś nerwica ale to musi stwierdzić lekarz.

no to póki jeszcze w miarę kojarzę i wiem, że nie do końca jestem "taki jak wcześniej" to na razie poprzestanę na herbatce z melisy i youtubie z kabaretami na poprawę humoru. Czytałem o tych lekach od psychiatrów i szczerze to nie za bardzo mi się uśmiechają. Spróbuje się zrozumieć. Chyba potrzebuje rozmowy z psychologiem. Leków na razie łykał nie będę bo podobno uzależniają, a ja nie czuje się nienormalny, tylko raczej jakiś przybity. Muszę wziąć kartkę i wypisać rzeczy które mnie dobijają. Może tutaj leży problem.

Ja mam podobnie, jak nie zażyje narkotyku. Anhedonia tak zwana.

nie nie, anhedonia to u mnie nie jest. Moje zachowanie jest silnie ekspresyjne. Potrafie okazać gniew, bardzo wtedy rzucam k*****i i ujami. Potrafię też się nagle cieszyć jak debil z niczego, trwa to dokładnie 10 sekund i też wtedy rzucam przekleństwami tylko ze z tej chwilowej 10 sekundowej radości. Później juz tylko szarość.

wypalenie życiowo-zawodowe, potrzebujesz urlopu, najlepiej z rok lub 2 całkowitej "olewki" jeśli możesz sobie na to oczywiście pozwolić

a tak woógle to taki zaradny życiowo gość jakim jest niewątpliwie jesteś pisałby na kafe, trochę mi się to podejrzane wydaje...