Wam też jest tak smutno że nie macie chłopaka?

Wokół koleżanki mają facetów, a nawet mężów.. a wy jesteście same już od paru lat? Ktoś się wami interesuje, ale nie jest w waszym typie, i wcale nie chodzi tu o wybrzydzanie odnośnie mało znaczących detalów?... A może po prostu nawet nie macie gdzie kogo poznać, bo funkcjonujecie w ciągu studia-praca-studia albo praca-praca-praca.. A może podobacie sie facetom, ale ci wokół was nie umieją się nawet starać o kobietę? Jak się z tym wszystkim czujecie?

Ja tak mialam. Ile masz lat? Ja kilka lat bylam strasznie samotna. Teraz mam męża i będę miala dziecko :) poznałam go zupełnie przypadkiem. U ciebie jeszcze tez nic straconego, nie szukaj na sile, to samo przyjdzie kiedy nie będziesz się spodziewać :)

Nie chodzi by był ktokolwiek, tylko by była to "ta konkretna" osoba.

Mi tez smutno z tego powodu, nie mam wielkich wymagan co do wygladu, statusu majatkowego, chcialabym jedynie kogos, kto by mnie rozumial, komu by zalezalo... a o to ciezko.

mnie było aż do teraz niedługo koncze szkołe i świat stoi przede mną otworem wiec czym tu sie martwic ? za rok o tej porze mogę być w brazyli z jakims tamtejszym przystojniakiem i ja mam duże wymagania i nie zamierzam ich obniżać tylko dlatego że niewiele osób je spełnia trzeba się szanować i być z kimś kto bedzie nam pasował a nie wiazac sie z osoba ktora do nas nie pasuje z samotnosci

Ale ten przystojniak niekoniecznie spełni twoje inne wymogi :) Wiadomo, że ktoś musi się podoba fizycznie, ale to nie zależy wcale od idealnego wyglądu.. Dla mnie bardzo ważny jest charakter, ktoś musi mi pod tym względem naprawdę odpowiadać. I w zasadzie poznałam kogoś z ciekawym charakterem, fizycznie - też przystojny, choć nie mój typ ogólnie (wiecie o co mi chodzi). Ale wychodzę z założenia, że - zobaczymy. Nic na siłę, ale zobaczę, czy ta znajomość jakoś będzie się rozwijać i jak sie będę w niej czuć.

w ogóle to nie ma dla mnie żadnego znaczenia,mam inne sprawy na głowie