Gdybyśmy tak mogli się gdzieś przypadkiem spotkać

Niby mieszkamy w tym samym mieście, no ale ponad 1 000 000 mieszkańców więc łatwo nie będzie. Nie chce ponosić odpowiedzialności gdyby nie wypaliło jakbym sam ją odwiedził, nie chce ryzykować odrzucenia i upokorzenia.. ale gdybyśmy spotkali się gdzieś przypadkiem na mieście a ona nie udała by ze się nie znamy, byłbym przeszczęsliwy. Jednak po tym wszystkim co się wydarzyło nie jestem w stanie wyjść z inicjatywą.

raczej sie nie spotkamy nie bedzie juz okazji

A skąd wiesz że to o Tobie? Chyba za mało danych by dokonać takiej dedukcji?

jedynym miastem w Polsce z ponad milionem mieszkańców jest Warszawa ;D

Właśnie o Warszawie pisze to nie jest tajemnica. ;)

jak z warszawy to nie do mnie

Może już tam nie mieszka?

Zaaranzuj ten przypadek - macie wspólnych znajomych?

Sproboj co ci szkodzi

Bądź mężczyzną.

Z inicjatywą nie wyjdziesz boś c**a. Po co mielibyscie się spotkać? Po to żebyś sobie pozerkał i trzasl sie w srodku?:D

Mamy wspólnych znajomych ale ich nie widuje, i raczej nie utrzymuje kontaktu. Poza tym oni z nią nie są na tyle blisko by też coś aranżować. Nie wiem chyba to sytuacja bez wyjścia jednak.

Erotoman gawędziasz.

A co tu erotycznego wyczytałeś/aś w moich postach?

Daj jej spokój. Jesteś c**a i nie zaslugujesz na nią

Nie c**a tylko niedoświadczony w relacjach damsko męskich z racji młodego wieku. A czy na nią zasługuje, albo czy ona na mnie zasługuje to kwestia dyskusyjna i nie było celem założenia tematu rozmowa o tym.

Nie o doświadczenie chodzi, facet musi być męski i odważny z tym się rodzisz albo nie

Co aż tak złego się między Wami wydarzyło? Jeżeli nie napiszesz czegoś więcej, to jakiej tu porady szukasz?

Nie wiesz co zaszło więc nie wyrokowałbym tutaj że zawsze i wszędzie ma być tak i tak, bo jestem facetem. A jeśli to ona jest winna w dużym stopniu i duma mi na to nie pozwala by coś zadziałać to co wtedy?

Duma? Daj Ty może dziewczynie święty spokój. Dojrzali ludzie rozmawiają o problemach, a nie unoszą się dumą. A jeżeli nie są w stanie, to niech się nie zabierają za związki. Prosta sprawa.

Powiem Ci coś, kolego. Jeżeli byłbyś przeszczęśliwy w wyniku spotkania się gdzieś na mieście i wtedy Twoja duma by nie ucierpiała, to jesteś zwykła męska pipa. Nie walczysz o swoje szczęście, nie dążysz do dialogu, uciekasz. Ktoś Ci ją sprzątnie sprzed nosa i wtedy dopiero poczujesz, czym jest szczęście.

A co sie wydarzylo ? Moze nie taki diabel straszny

Idę spać. Może ktoś coś mądrego napisze to rano przeczytam. Tym czasem dobranoc.

Tu wiek nie ma nic do rzeczy, autor z a kilkanascie lat nie stanie sie nagle samcem alfa a co najwyżej sfrustrowany zgredem.

"Nie chce ponosić odpowiedzialności gdyby nie wypaliło jakbym sam ją odwiedził" To nie jest odpowiedzialność, z proza życia. Odpowiedzialny to będziesz jak Ci się dziecko urodzi. Umyj się w czym twa łazienka bogata, wyszoruj zęby i przeczesz grzywę. Prasuj koszulę, pastuj buciki, zakładaj czyste majtki i spodnie bez wypchanych kolan i leć. Uda się to będzie dobrze, nie uda się - nie będziesz żałować, że nie próbowałeś. Czasami idziesz do sklepu i też zamknięty.

Zapraszamy na http://swiat-slow.pl

Autorze dobrze Cie rozuniem,bo jestem po drugiej stronie.Namieszalam i mimo ze wiem ze to ja powinnam zrobic jakis krok nie robie nic.Najzwyczajniej w swiecie boje sie ze on nie odpisze nie odbierze tel. Wiec tak zyje w zawieszeniu i tez marze zeby gdzies spotkac go przypadkiem.Mamy wspolnych znajomych niby ale to nie sa jakies bliskie kontakty i nie ma opcji zeby spotkac sie gdzies w wiekszym gronie.Zostaje tylko albo sie przelamac albo liczyc na cud,ze moze gdzies kiedys samo sie wyjasni :/

Gdybyście byli odważni nie byłoby tylu niespełnionych miłości, wchodzenia w związki w które nie angazujecie się do kinca a gdy kiedyś pojawia się ta wasza połówka zostawiacie Bogu ducha winnego partnera...albo zostajecie na zasadzie " co powiedzą znajomi " I do końca oszukujecie swoją "milosc" . Ogarnijcie się

10:03 Masz racje nie mam odwagi tylko z tym sie moge zgodzic

A czy kobieta tez moze wyjsc z inicjatywa i walczyc ？ Byla chemia i wyznanie uczuc , potem drogi sie rozeszly i juz nie jestesmy na wyciagniecie reki . On mial i ma dxiewczyne , ja sama .Boje sie dzwonic , pisac , bo juz pare g***townych ruchow wykonalam i nie wiem czy sie sprawa nie rypla . Kiedys bliscy , dzisiaj wrogowie ？ Czy on jeszcze kocha ？ Mial plany wobecnie , staral sie , zalezalo mu , a potem sie wycofal ？ Przeciez nikt z nas nie zawinil tylko sprawy losowe . Ja zostalam ze zlamanym sercem , on nie jest calkiem na lodzie . Nie kontaktuje sie bo nie chce jej ranic ？ A co ze mna co z naszym uczuci ktore rodzilo sie powoli przez przyjazn przez 2 lata ？ Pozwolic mu sie rozmyc , umrzec w zarodku ？ To byla milos dwoch bratnich dusz a teraz mamy byc wrogami ？