gdy miałam 25 lat...dokończ, moje życie a wasze ?

naszła mnie taka refleksja . mam teraz 50 lat i tak [po,myślałam że chyba już stara jestem :) i przypomniałam sobie jakie miałam życie w wieku 25 lat :) czy było lepiej gorzej i czy chciała bym wrócić do tego wieku :) Powiem wam że chyba tak :) na pewno było biedniej, byliśmy z mężem młodym małżeństwem. Mieliśmy jednak ładne mieszkanie od rodziców (trzy pokojowe, pierwsze własne) i 2 małych dzieci a ja w ciąży z trzecim. Mąż pracował ale dość mało zarabiał. Zaczynał dopiero rozkręcać własną firmę , wiec było dośc mało pieniędzy. Ale byliśmy szczęśliwi, zakochani w sobie i myśleliśmy że osiągniemy to co chcemy. Oczywiście jak to w życiu bywa los zweryfikował nasze plany :) nie mówie że jest żle ale jakichś zawrotnych karier też nie zrobiliśmy :) Normalnie raczej jest, mąż ma firmę całkiem dobrze prosperującą . Mieszkamy teraz w domu mamy dzieci już odchowane. Nie jakieś luksusy ale przyzwoicie nam się żyje. Ale brakuje mi takiego wigoru jaki miłam 25 lat temu. Powiedzcie co wy miałyście w wieku 25 lat . Gdzie stałyście w swoim życiu na jakim punkcie. Albo jeżeli jesteście młode i macie dopiero 25 lat opowiedzcie o sobie :) Tak na szybko pisałam nie hcce mi się interpunkcji poprawiać :)

nie

gdy miałam lat 50 już za to płaciłam

Koniec studiów, pierwsza prawdziwa praca, rzucona w diabły po niecałym roku. Spakowanie manatków i wyjazd za granicę, gdzie mieszkam do dziś tylko po drodze parę razy kraj zmieniłam. W dalszym ciągu szaleństwa i podróże (między 23 a 29 rokiem życia zjechałam na rowerze i nie tylko kawał świata). Teraz mam 33 lata, pracuję głównie w domu (w firmie bywam 1-2 dni w tygodniu), w drodze pierwsze (i ostatnie ;) ) dziecko, od 2 lat własny dom (na kredyt częściowo oczywiście) ze sporym ogródkiem (zawsze chciałam mieć własne warzywa i owoce, w planach też jest basen). Partner pracuje na etat, ale też myśli o rozkręceniu własnej działalności. Ogólnie z perspektywy tych paru lat wszystko ułożyło się tak, że niczego nie żałuję :)